Research thesis by Gerasimos Dimitrellos, entitled “The biological character of constructing: from circle to right angle” discusses the evolution of human residential structures in relation to their respective geometries, from prehistory to the first millennia after Neolithicization.
-text by the author
The period from prehistory to the first millennia after Neolithicization is the time when our species acquired its own construction-geometric identity, inventing on the fluid and irregular natural environment the specific and strictly defined idea of the right angle.
This disquisition attempted to approach this unprecedented “genesis of a new geometry” through the eyes, the needs and the actions of its creators.
Homo sapiens of 10,000 BC, to whom this geometric revolution is attributed, with its constructing gestures in the field of the Middle East, bequeaths to us the unique elements of its constructing narrative in the form of ruins. Thus, the first parameter that is taken into account is the recorded building past. Based on its geometries, dimensions and functions, is presupposed how the latter affected the socioeconomic life.
Meanwhile, these orthodox canons in the palimpsest of the earth, testify that the right angle emerged through an even older and differently geometrically defined environment. A controversial situation, reminiscent of a hybrid of animal and human behavior. The preexisting circular cave-type dwellings are partly reminiscent of the instinctive tendencies of animals to turn within the earth in order to ensure their protection, a fact that indicates fear and uncertainty of the latter. Indeed, typologically judging, these circular human cave-huts certainly refer to corresponding nests of other animal-manufacturers. But why is this happening? Is it imitation, copying or just spontaneous? Thus, the second parameter of the research follows in the footsteps of the physioscopic observation, that is, the recording of the common sections between natural structures and the logically elaborated artistic artificial environment.
Clearly, the needs, the capabilities of the physical abilities and the multiple sensory perception of each living species somehow determine the construction result. The experience of testing and the continuously improving constructing know-how, as the study argues, is a consequence of how the world is perceived. Consequently, the third parameter is referred to human’s perceptual system, accompanied with experimental reports completed by scientists-psychologists who investigated the relationship between geometry and perception such as Gestalt, Adelbert Ames, Müller-Lyer.
As the artificial environment, which primarily involves clearly defined geometry, made its appearance resonant, as a result, new spatial perspectives appeared on the horizon of architecture.
The right angle, the epitome of human spatial syntax, has been revolutionary and redefined human life thenceforth.
However, it was not invented as an end in itself in order to discover a new system, but rather tested and then kept as a solution. Technological specialization, the exponentially growing social pressures for more viable space, and the innate symbolic tendency of expression, in the example of man, seem to cooperate as a continuous system and interact with each other. One could say that even in the “edifice”, a seemingly inanimate construction which is made by conscious external forces, contains an evolutionary course of optimization. Material and space economy problems are intertwined with geometries and finally novel and more efficient structures are being created.
Facts & Credits
Project title The biological character of constructing: from circle to right angle
Student Gerasimos Dimitrellos
Supervisor Giorgos Aggelis
Date February 2020
Course Research thesis
Institution Department of Architecture, National Technical University of Athens (NTUA)
Η ερευνητική εργασία του Γεράσιμου Δημητρέλλου, με τίτλο “Ο βιολογικός χαρακτήρας του οικοδομείν: από τον κύκλο στην ορθή γωνία”, πραγματεύεται την εξέλιξη των οικιστικών δομών του ανθρώπου συναρτήσει των εκάστοτε γεωμετριών τους, από την προϊστορία μέχρι και τις πρώτες χιλιετίες μετά τη νεολιθικοποίηση.
-κείμενο από τον δημιουργό
Η χρονική περίοδος από την προϊστορία μέχρι και τις πρώτες χιλιετίες μετά τη νεολιθικοποίηση είναι η εποχή που το ανθρώπινο είδος κατέκτησε τη δική του κατασκευαστική-γεωμετρική ταυτότητα, εφευρίσκοντας μέσα από το ρευστό και ακανόνιστο φυσικό περιβάλλον την συγκεκριμένη και άκρως καθορισμένη ιδέα της ορθής γωνίας.
Η αναζήτηση, αποπειράθηκε να προσεγγίσει αυτή τη πρωτοφανή “γένεση μιας νέας γεωμετρίας” μέσα από τα μάτια, τις ανάγκες και τα ενεργήματα των δημιουργών της.
O homo sapiens του 10.000 π.Χ. στον οποίο καταλογίζεται η εν λόγω γεωμετρική επανάσταση, με τις οικοδομικές του χειρονομίες στο πεδίο της Μέσης Ανατολής μας κληροδοτεί σήμερα με τη μορφή ερειπίων τα μοναδικά στοιχεία της κατασκευαστικής του αφήγησης. Έτσι, η πρώτη παράμετρος που λαμβάνεται υπόψη είναι το καταγεγραμμένο οικοδομικό παρελθόν και εικάζεται το πως αυτό επηρέασε βάσει των γεωμετριών, των διαστάσεων και των λειτουργιών του την τότε κοινωνική-οικονομική ζωή.
Εν τω μεταξύ αυτές οι ορθοκανονικές χαρακιές στο παλίμψηστο της γης, μαρτυρούν πως η ορθή γωνία αναδύθηκε μέσα από ένα ακόμα παλαιότερο και αλλιώτικα γεωμετρικά ορισμένο περιβάλλον. Μία αμφιλεγόμενη κατάσταση, που θυμίζει ένα υβρίδιο ζωώδους και παράλληλα ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι υπόσκαφες κυκλικές καλύβες που προηγούνται, παραπέμπουν εν μέρει σε ενστικτώδεις τάσεις των ζώων να στρέφονται εντός της γης προκειμένου να εξασφαλίσουν τη προστασία τους, πράγμα που υποδηλώνει φόβο και αβεβαιότητα. Πράγματι και τυπολογικά κρίνοντας, οι κυκλικές αυτές υπόσκαφες καλύβες του ανθρώπου περιέχουν δίχως αμφιβολία ομοιότητες με αντίστοιχες φωλιές άλλων ζώων-κατασκευαστών. Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό; Οφείλεται άραγε στη μίμηση, την αντιγραφή ή είναι κάτι πηγαίο; Έτσι η δεύτερη παράμετρος της αναζήτησης πατάει στα χνάρια της φυσιοσκοπικής παρατήρησης, της καταγραφής δηλαδή των κοινών τομών μεταξύ φυσικών δομών και του λογικά επεξεργασμένου έντεχνου τεχνητού περιβάλλοντος.
Σαφώς, όπως οι ανάγκες, έτσι και οι δυνατότητες των σωματικών ικανοτήτων και της πολυαισθητιριακής αντίληψης του κάθε έμβιου είδους, καθορίζουν τρόπον τινά το κατασκευαστικό αποτέλεσμα. Η εμπειρία της δοκιμής και της συνεχούς βελτίωσης του οικοδομικού εγχειρήματος (know-how), όπως η μελέτη υποστηρίζει, είναι απόρροια του τρόπου με τον οποίο γίνεται αντιληπτός ο κόσμος. Έτσι, η τρίτη παράμετρος ανάγεται στο ανθρώπινο αντιληπτικό σύστημα, συνοδευόμενη από πειραματικές αναφορές αποπερατωμένες από επιστήμονες-ψυχολόγους που ερεύνησαν τη σχέση μεταξύ γεωμετρίας και αντίληψης όπως οι Gestalt, Adelbert Ames, Müller-Lyer.
Καθώς το τεχνητό περιβάλλον που προπαντός ενέχει σαφώς ορισμένη γεωμετρία έκανε ηχηρά την εμφάνισή του, παράλληλα ως αποτέλεσμα αυτού, νέες χωρικές προοπτικές ανοίγονταν στον ορίζοντα της αρχιτεκτονικής.
Η ορθή γωνία, η επιτομή της ανθρώπινης χωρικής οργάνωσης, υπήρξε επαναστατική και επαναπροσδιόρισε την ζωή για πάντα.
Ωστόσο, δεν εφευρέθηκε ως αυτοσκοπός ανακάλυψης ενός νέου συστήματος, αλλά αντιθέτως μάλλον δοκιμάστηκε και ύστερα διατηρήθηκε ως χωρική λύση. Η τεχνολογική εξειδίκευση, οι εκθετικά αυξανόμενες κοινωνικές ωθήσεις για την ευνοϊκότερη χωροθέτηση και η έμφυτη συμβολική τάση έκφρασης, στο παράδειγμα του ανθρώπου, φαίνεται να λειτουργούν σαν ένα συνεχές σύστημα και να αλληλοεπηρεάζονται. Θα μπορούσε να πει κανείς πως και στο “οικοδόμημα”, ένα φαινομενικά άψυχο κατασκεύασμα το οποίο ποιείται από ενσυνείδητες εξωτερικές δυνάμεις, περιέχεται μια εξελικτική πορεία βελτιστοποίησης. Προβλήματα οικονομίας υλικού αλλά και χώρου συμπλέκονται με γεωμετρίες και δημιουργούν νέες, καλύτερες δομές.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Ο βιολογικός χαρακτήρας του οικοδομείν: από τον κύκλο στην ορθή γωνία
Φοιτητής Γεράσιμος Δημητρέλλος
Επιβλέπων καθηγητής Γιώργος Αγγελής
Ημερομηνία Φεβρουάριος 2020
Μάθημα Ερευνητική εργασία
Ίδρυμα Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)
READ ALSO: Greek Cinema Exhibition | Diploma thesis by Maro Krouska