Diploma thesis by Maro Krouska, entitled “Greek Cinema Exhibition”, deals with the organisation of an exhibition on the relationship between contemporary Greek cinema and space meaning the presentation of the domestic living through the eyes of contemporary Greek filmmakers.
-text by the author
The exhibition is organized in six space-based themes and is set within six open-air cinemas during the winter (from October to April) when the cinemas remain closed and the plots unused.
This decision meant the creation of a temporary, lightweight construction, with point-to-point contact on the plot and ceiling for weather protection. At the same time, the reduction of the amount of sunlight during the winter and the creation of a cooler light filter smooths the contrast between artificial and natural lighting. This decision was made, in order to establish a continuous relationship with the outside, offering the quality of the cinematic experience of open-air cinemas. The construction of the stands is complemented by facades of structures designed to create large openings and promote the visual contact of the interior of the exhibition with the outside.
Hybrid pavilions combining the features of the open-air cinema and the polykatoikίa apartment buildings resemble modern shadow theaters. The purpose of these pavilions is to host a presentation of the relationship between the residence and the contemporary Greek cinema.
This is a single exhibition. The titles were initially introduced in my research thesis, but are used here for categorization and better comprehension. The family in contemporary Greek cinema is not presented as united and blissful, but is depicted deeply problematic. The family space is carefully selected and filmed with intense criticism. The space in which the cinematic character is placed plays an important role in shaping their subjectivity. It’s there where their special characteristics are developed and the scene reflects their personality, whether it’s in their private home or in a public space where they feel free.
Although usually the common areas of a block of flats are dynamic spaces of meeting and reconciliation between the inhabitants, as opposed to the old cinema of the 1960s, in contemporary Greek cinema, they appear empty and awkward. They give out a feeling as if something was about to take place there, but it was indefinitely postponed. The urban space, and more specifically downtown Athens, is presented in contemporary Greek cinema with cruelty and honesty. The benches and railings of the sidewalks are used as a backdrop with no filter and urban landscapes reflect the situations through which the cinematic character evolves.
Approaching the end of the exhibition, we come across cinematic scenes that do not fall into any of the above categories. Here are cinematically vibrant spaces such as abandoned buildings, deserted squares and dark arcades, spaces that are related with the concept of the marginalization, conceptually, as well as in urban planning.
The space void, a symbol of loss, can be linked to the dominant current cinematic trend which is a cinema that talks about trauma in the form of loss.
In the last pavilion we saw young filmmakers portraying the fear of a stranger invading at home, losing their home and survival in the street. In conclusion, an exhibition about contemporary Greek cinema certainly cannot reverse -not even begin to cover- this kind of loss. But the least it can do is give life to the open-air cinemas during the winter when they remain closed, give the world a chance to get to know the misunderstood contemporary Greek cinema and use architecture for self-knowledge, self-criticism and unity.
Facts & Credits
Project title Greek Cinema Exhibition
Student Maro Krouska
Supervisor Panos Dragonas
Academic period March 2019
Course Diploma thesis
Institution School of Architecture, University of Patras
Η διπλωματική εργασία της Μάρως Κρούσκα, με τίτλο “Έκθεση Ελληνικού Κινηματογράφου”, αφορά την διοργάνωση έκθεσης πάνω στην σχέση του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου με τον χώρο, την παρουσίαση δηλαδή της κατοικίας μέσα από τα μάτια των σύγχρονων Ελλήνων κινηματογραφιστών.
-κείμενο από την δημιουργό
Η έκθεση οργανώνεται σε έξι θεματικές με βάση τον χώρο και τοποθετείται μέσα σε έξι θερινά σινεμά κατά την χειμερινή περίοδο (Οκτώβρη-Απρίλη) όπου οι κινηματογράφοι παραμένουν κλειστοί και τα οικόπεδα αχρησιμοποίητα.
Η απόφαση αυτή σήμανε την δημιουργία προσωρινής ελαφριάς κατασκευής, με σημειακή επαφή στο οικόπεδο και στέγαση για προστασία από τις καιρικές συνθήκες. Ταυτόχρονα, η ελάττωση της ποσότητας του ηλιακού φωτός κατά τη χειμερινή περίοδο και η δημιουργία ενός πιο ψυχρού φωτεινού φίλτρου εξομαλύνει την αντίθεση μεταξύ τεχνητού και φυσικού φωτισμού πράγμα που χρησιμοποιήθηκε στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ώστε να υπάρχει μία συνεχής σχέση του μέσα με το έξω, ποιότητα που προσφέρει η κινηματογραφική εμπειρία του θερινού σινεμά. Την κατασκευή των περιπτέρων συμπληρώνουν οι όψεις των κατασκευών οι οποίες σχεδιάζονται έτσι ώστε να αφήνουν μεγάλα ανοίγματα και να προωθείται η οπτική επαφή του εσωτερικού του περιπτέρου με τον εξωτερικό χώρο.
Περίπτερα-υβρίδια κινηματογράφου και πολυκατοικίας ως σύγχρονα θέατρα σκιών μέσα στα οποία παρουσιάζεται η έκθεση πάνω στην σχέση της κατοικίας με τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.
Η έκθεση είναι ενιαία και οι τίτλοι είναι εννοιολογικά δανεισμένοι από την ερευνητική μου εργασία αλλά χρησιμοποιούνται για να γίνεται ξεκάθαρη και κατανοητή η κατηγοριοποίηση. Η οικογένεια στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο δεν παρουσιάζεται συγκεντρωμένη και χαρούμενη αλλά σκιαγραφείται σαν να βρίσκεται σε βραχυκύκλωμα. Ο οικογενειακός χώρος επιλέγεται με ακρίβεια και προσοχή και κινηματογραφείται με έντονη κριτική. Ο χώρος μέσα στον οποίο παρουσιάζεται ο κινηματογραφικός χαρακτήρας μόνος του παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της υποκειμενικότητας του. Εκεί, αναπτύσσονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και το σκηνικό αντανακλά την προσωπικότητα του είτε πρόκειται για την ιδιωτική του κατοικία είτε για ένα μέρος στο δημόσιο χώρο στον οποίο απελευθερώνεται.
Αν και οι κοινόχρηστοι χώροι μιας πολυκατοικίας είναι χώροι δυναμικοί, χώροι συνάντησης και συνδιαλλαγής μεταξύ των κατοίκων της πολυκατοικίας,στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, σε αντίθεση με τον παλιό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60, παρουσιάζονται άδειοι και αμήχανοι, σαν κάτι να πρόκειται να συμβεί αλλά ταυτόχρονα δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή.
Ο αστικός χώρος και πιο συγκεκριμένα το κέντρο της Αθήνας, παρουσιάζεται στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο με ωμότητα και ειλικρίνεια. Τα παγκάκια και τα κάγκελα των πεζοδρομίων χρησιμοποιούνται ως σκηνικό χωρίς φίλτρο και εξωραϊσμούς το οποίο αντανακλά τις καταστάσεις μέσα από τις οποίες εξελίσσεται ο κινηματογραφικός χαρακτήρας.
Πλησιάζοντας στο τέλος της έκθεσης, συναντάμε κινηματογραφικό σκηνικό που δεν εμπίπτει σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες. Εδώ βρίσκονται χώροι που λειτουργούν κινηματογραφικά με έντονο συναισθηματισμό όπως εγκαταλελειμμένα κτίρια, έρημες πλατείες και σκοτεινές στοές , χώροι δηλαδή που σχετίζονται με το περιθώριο εννοιολογικά αλλά και όσον αφορά την πολεοδομία μίας πόλης.
Το κενό του χώρου, αποτελώντας στην ουσία μία απώλεια, μπορεί να συνδεθεί με το κυρίαρχο κινηματογραφικό ρεύμα των ημερών το οποίο είναι ένα σινεμά που μιλάει για το τραύμα με την μορφή της απώλειας.
Στο τελευταίο περίπτερο είδαμε πως οι νέοι κινηματογραφιστές αποτυπώνουν, τον φόβο εισβολής ενός ξένου στην οικία, το χάσιμο της κατοικίας και την οριακή επιβίωση στον δρόμο. Τέλος, μία έκθεση για την κατοικία μέσα στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο σίγουρα δεν μπορεί να ανατρέψει ούτε καν να πλησιάσει αυτού του είδους την απώλεια. Το ελάχιστο όμως που μπορεί να κάνει είναι να δώσει ζωή στα θερινά σινεμά κατά τους χειμερινούς μήνες που παραμένουν κλειστά,να δώσει πρόθεση στον κόσμο να γνωρίσει τον παρεξηγημένο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και να χρησιμοποιήσειτην αρχιτεκτονική για αυτογνωσία, αυτοκριτική και ενότητα.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Έκθεση Ελληνικού Κινηματογράφου
Φοιτήτρια Μάρω Κρούσκα
Επιβλέπων καθηγητής Πάνος Δραγώνας
Εξεταστική περίοδος Μάρτιος 2019
Μάθημα Διπλωματική εργασία
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών
Check out, also, research thesis by Maro Krouska, entitled “Cine-thetic relations between subjects and Athenian space”, here!
Δείτε, επίσης, την ερευνητική εργασία της Μάρως Κρούσκα, με τίτλο “Σινε-σχετίσεις υποκειμένων και Αθηναϊκού χώρου”, εδώ!
READ ALSO: Humanisation of the mine | Master Diploma Thesis by Danae Anastasia Vasilopoulou & Nataliya Petreykova