B612 is a student project by Bali Vicky & Chronopoulou Petrina which contemplates the way(s) a city evolves in the “post-work” era.
Study was presented on February 2019, in the limits of Architectural Design Studio 07, at the School of Architecture of University of Patras and was supervised by Leonidas Papalampropoulos.
–text by the authors
How does a city evolve in the “post-work” era?
How do people live now, if not for working?
Our first thought was that this new city should have a distance from the already existing one. The purpose of this distancing was to search for a white canvas to create something new, free from the way of life as we know it today.
People have long tended to want to leave behind their mark. We studied the example of Bologna where the families built towers to leave the impression of their name to the city. An evolution of this reasoning is the example of New York where the position of families has been taken by multinational companies. The average modern man aims to be able after retirement to experience everything that he wasn’t able to because of his work, which was his priority. Under the new circumstances he now has the opportunity to live his dream but he ceases having a goal.
In our new city, we wanted to combine these two, the dream and the goal. That is, man is living in the ideal world that he creates for himself.
Now, how is this new world created? The already existing city is preserved and transformed into an energy source for the new one. By isolating a building block, we see that three pipes are installed per block of flats. Each one of them serves a function, movement, catering, waste, and as a whole they constitute the support of the individual worlds.
The first room, designed the same way for everyone, with dimensions 3x3x3m, is placed 30 meters above the ground. This is the space for creating and ordering the subsequent rooms. Orders arrive with the assistance of balloons and are placed at the spot that the inhabitant has chosen. Evolution continues, the worlds are built and their culmination is symbolized by a totem that indicates the death of the inhabitant.
The relationship of the old with the new city is an energy one; more specifically the blocks of flats maintain their casing and their interior is arranged like a modern power plant. At the same time they also constitute the entrance to the new city. Externally, the worlds appear to be identical, while new shapes and spaces are created in their interior, according to the desire of each inhabitant.
As we approach, we observe that the individual worlds create small neighbourhoods. You may live in your own world but at the same time you are a component of an ensemble, with which you may interact.
In order to understand, we decided to see the creation and the evolution of the new city through the eyes of an inhabitant. We zoom out and we see the evolution of his world on spatial level. Every tower, thus, is the goal of the inhabitant, the evolution of his life and finally his memory.
Facts & Credits
Project title B612
Students Bali Vicky, Chronopoulou Petrina
Date February 2019
Supervisor Papalampropoulos Leonidas
Course Architectural Design Studio 07
Institution School of Architecture, University of Patras
Η εργασία Β612, των φοιτητριών Βίκυς Μπαλή και Πετρίνας Χρονοπούλου, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού 07 στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και πραγματεύεται την πολεοδομική εξέλιξη της πόλης στην “μετά την εργασία” εποχή. Την εργασία επέβλεψε ο Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος.
–κείμενο από τους δημιουργούς
Στην εποχή “μετά την εργασία” πως διαμορφώνεται μια πόλη;
Πως οι άνθρωποι ζουν πλέον αν όχι για να δουλεύουν;
Η πρώτη σκέψη μας ήταν αυτή η νέα πόλη να απομακρυνθεί από την ήδη υπάρχουσα. Σκοπός αυτής της απομάκρυνσης ήταν η αναζήτηση ενός λευκού καμβά για να δημιουργηθεί κάτι καινούριο, αποδεσμευμένο από τον τρόπο ζωής όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Από παλιά ο άνθρωπος είχε την τάση να θέλει να αφήσει πίσω το στίγμα του. Μελετήσαμε το παράδειγμα της Μπολόνιας όπου οι οικογένειες έχτιζαν πύργους για να αφήσουν το αποτύπωμα του ονόματός τους στην πόλη. Εξέλιξη αυτής της λογικής αποτελεί το παράδειγμα της Νέας Υόρκης όπου τη θέση των οικογενειών έχουν λάβει οι πολυεθνικές εταιρίες. Ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος έχει ως στόχο να μπορέσει μετά την συνταξιοδότησή του να ζήσει ότι δεν μπορούσε λόγω της εργασίας που αποτελούσε προτεραιότητά του. Με τις νέες συνθήκες έχει πλέον τη δυνατότητα να ζήσει το όνειρο του αλλά παύει να έχει ένα στόχο.
Στη νέα μας πόλη θελήσαμε να συνδυάσουμε αυτά τα δύο, το όνειρο και το στόχο. Ο άνθρωπος δηλαδή ζει στον ιδανικό κόσμο που ο ίδιος φτιάχνει για εκείνον.
Τώρα πως φτιάχνεται αυτός ο νέος κόσμος; Η ήδη υπάρχουσα πόλη διατηρείται και μετατρέπεται σε πηγή ενέργειας της καινούριας. Απομονώνοντας ένα οικοδομικό τετράγωνο βλέπουμε ότι τοποθετούνται ανά μία πολυκατοικία τρεις σωλήνες. Κάθε ένας από αυτούς εξυπηρετεί μια λειτουργία, μετακίνηση, τροφοδοσία, απορρίμματα, και στο σύνολό τους αποτελούν τη στήριξη τον ατομικών κόσμων.
30 μέτρα πάνω από το έδαφος τοποθετείται το πρώτο δωμάτιο, σχεδιασμένο με τον ίδιο τρόπο για όλους, διαστάσεων 3x3x3. Σε αυτό βρίσκεται ο χώρος δημιουργίας και παραγγελίας των επόμενων δωματίων. Οι παραγγελίες έρχονται με τη βοήθεια αερόστατων και τοποθετούνται στο σημείο όπου ο κάτοικος έχει επιλέξει. Η εξέλιξη συνεχίζεται, οι κόσμοι χτίζονται και η κορύφωσή τους συμβολίζεται με ένα τοτέμ που δηλώνει το θάνατο του κατοίκου.
Η σχέση της παλιάς με τη νέα πόλη είναι ενεργειακή, πιο συγκεκριμένα οι πολυκατοικίες κρατάνε το περίβλημά τους και το εσωτερικό τους διαμορφώνεται σαν ένα σύγχρονο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Ταυτόχρονα αποτελούν και την είσοδο στη νέα πόλη. Εξωτερικά οι κόσμοι φαίνονται πανομοιότυποι, ενώ στο εσωτερικό τους δημιουργούνται νέα σχήματα και χώροι ανάλογα με την επιθυμία του κάθε κατοίκου.
Πλησιάζοντας παρατηρούμε ότι οι μεμονωμένοι κόσμοι δημιουργούν μικρές γειτονιές. Μπορεί να ζεις στον δικό σου κόσμο αλλά ταυτόχρονα αποτελείς μέρος ενός συνόλου με το οποίο μπορείς να αλληλεπιδράσεις.
Για να γίνει κατανοητό αποφασίσαμε να δούμε από τα μάτια ενός κατοίκου τη δημιουργία και την εξέλιξη της νέας πόλης. Απομακρυνόμαστε από τα μάτια του κατοίκου και βλέπουμε την εξέλιξη του κόσμου του σε χωρικό επίπεδο. Κάθε πύργος, λοιπόν, είναι ο σκοπός του κατοίκου, η εξέλιξη της ζωής του και τέλος η μνήμη του.
Στοιχεία Έργου
Τίτλος έργου Β612
Φοιτήτριες Μπαλή Βίκυ, Χρονοπούλου Πετρίνα
Έτος Φεβρουάριος 2019
Επιβλέπων καθηγητής Παπαλαμπρόπουλος Λεωνίδας
Μάθημα Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός 07
Ίδρυμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών
READ ALSO: Ilissia: Ministry of Economics & Two Museums | Diploma thesis by Demetrios Lampris