Research thesis by Anna Delimpasi & Theodora Sianou, entitled “Coffee Drinking and Cup-ology: the Action and the Classification”, investigates the spreading of the beverage of coffee throughout the world, the state of drinking coffee and all the necessary objects that accompany the drinking.
Thesis was presented on January 2020 at the Department of Architecture of University of Thessaly and was supervised by Zisis Kotionis.
-text by the authors
The product, the space and the objects of coffee drinking make up an everyday performance. So, we started thinking on the constant dialog between:
- Product – consumer
- Coffee – coffee drinker
- Object – performance
By researching of the spread of the beverage throughout history, the theory of consumption, the body posture of the coffee drinker, the drinker’s ritual and the performance, we distinguished two categories of coffee drinking. These are “the static” and “the moving coffee” and they are the two main categories in which the research is carried out. These categories derive from the relation of the person with the cup, meaning the interaction and the movement between the two.
The space is separated in three levels. The first level is the space in which the person is included in order to drink coffee, which can be the cafe – the Greek kafenio or even the entire city web. The basic characteristics of this level are the relations between the people within the space limits and the different dynamics and roles that develop there.
In the second level, the scale decreases so the new space we study becomes the area between the coffee drinker and the objects that he uses. The location of the object in relation to the user-drinker, the accompanying objects and the sensation that the beverage of the coffee offers to the consumer are the basic topics that are being analyzed in this coffee-level.
In the third level, the space is exclusively about the object – cup. We are interested in the coffee space in its literal form, the space that has been designed to “hold” the fluid. It’s about how coffee as a product touches the inside walls of the container that carries it. The fluid – beverage and the way of show the performative behavior of the coffee drinker.
As a result of the investigation we wanted to keep the final image of the object after the coffee drinking and observe the residue and its shapes. The residue at the bottom of the cup represents the end of the performance and the relationship between the object and the person.
The capture of the residue is achieved through the photoshoot of the objects, after the end of coffee drinking. By capturing that final moment, the everyday object becomes eternal to the eyes of the observer via the form of the photograph. This makes up the practice of the coffee drinker, a process that is been frozen in the time and space. After the photoshoot, the ensemble of photos that is created results in the need for their classification.
The total of the objects becomes a museum exhibit that keeps the moment before the end of the drinking process in eternity. The object is an irreplaceable part of the pleasure and enjoyment to such an extent that the user – consumer reflects his self in it. The container – cup is the new case study, the new product of research and collection.
Facts & Credits
Project title Coffee Drinking and Cup-ology: the Action and the Classification
Students Anna Delimpasi, Theodora Sianou
Supervisor Zisis Kotionis
Date January 2020
Course Research thesis
Institution Department of Architecture, University of Thessaly
Η ερευνητική εργασία της Άννας Δελήμπαση και της Θεοδώρας Σιάνου, με τίτλο “Καφεποσία και κουπολογία: το ενέργημα και η ταξινόμηση”, ερευνά τη διάδοση του ροφήματος του καφέ, τη συνθήκη της πόσης και τα αναγκαία αντικείμενα που τη συνοδεύουν.
Η εργασία παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2020 στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με επιβλέπων καθηγητή τον Ζήση Κοτιώνη.
-κείμενο από τις δημιουργούς
Το προϊόν το ίδιο, ο χώρος και τα αντικείμενα της καφεποσίας καθιστούν την εμπειρία της πόσης του καφέ καθημερινή επιτελεστική συνθήκη. Έτσι, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πάνω στον συνεχή διάλογο:
- προϊόν – καταναλωτής,
- καφές – καφεπότης,
- αντικείμενο – επιτέλεση
Μελετώντας την ιστορική εξάπλωση του καφέ και την θεωρεία της κατανάλωσης του συγκεκριμένου προϊόντος, διακρίναμε δυο είδη καφεποσίας, η πρώτη αφορά τον καφέ take-away (εν κινήσει) και η δεύτερη σχετίζεται με το καφενείο / καφετέρια (καθίζειν). Οι παραπάνω δυο συνθήκες πηγάζουν από την σχέση του ατόμου με το προϊόν-κούπα, δηλαδή την αλληλεπίδραση και την κινησιολογία που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Σύμφωνα με τις δύο παραπάνω καταστάσεις οι κατηγορίες που προκύπτουν είναι οι εξής: ο κινητικός καφές (take away), ο στατικός καφές (καφετέρια-καφενείο). Τα δύο αυτά είδη είναι οι βασικές κατηγοριοποιήσεις πάνω στις οποίες διεξάγεται η έρευνα. Ταυτόχρονα μελετάται ο χώρος του καφέ σε τρία επίπεδα.
Το πρώτο αφορά τη μεγάλη χωρική διάσταση του καφεχώρου, δηλαδή ο ιστός της πόλης, η καφετέρια – καφενείο ή όπου μπορεί να φιλοξενηθεί το ενέργημα της καφεποσίας. Σε αυτό το επίπεδο ανάγνωσης χαρακτηριστικό αποτελούν οι σχέσεις των ατόμων που δρουν μέσα στα όρια του καφεχώρου και οι ρόλοι που δημιουργούνται μεταξύ τους.
Στο δεύτερο επίπεδο ερευνάται ο χώρος του καφέ σε μικρότερη κλίμακα. Σε αυτή την περίπτωση ο καφεχώρος ορίζεται ως η απόσταση μεταξύ αντικείμενου και του καφεπότη. Το σημείο που τοποθετείται το αντικείμενο σε σχέση με το χρήστη, τα συνοδευτικά αντικείμενα και το αισθητηριακό κομμάτι που προσφέρει το ρόφημα του καφέ στον καταναλωτή είναι αυτά που αναλύονται στη δεύτερη κλίμακα του καφεχώρου.
Σε τρίτο επίπεδο μελετάται ο καφεχώρος ως το κομμάτι που εκ προ μελέτης κατασκευάστηκε για να φέρει το υγρό. Βασικό μέλημά μας είναι ο χώρος του καφέ, αλλά η κυριολεκτική του έννοια, δηλαδή, η άμεση επαφή του καφέ υγρού με τα τοιχώματα του χώρου που τον περιέχει. Το υγρό – ρόφημα, ο χρόνος και ο τρόπος της πόσης, αναδεικνύουν την επιτελεστική διάθεση του καφεπότη.
Τελειώνοντας την έρευνα, θέλαμε να κρατήσουμε ως κύρια εικόνα το αντικείμενο στη τελική του κατάσταση δηλαδή τους σχηματισμούς του υπολείμματος. Το υγρό που απομένει στον πάτο και οι σχηματισμοί του καφέ στα τοιχώματα της κούπας αναπαριστά το τέλος της επιτέλεσης και της σχέσης μεταξύ του ατόμου και του αντικειμένου.
Για αυτό το λόγο, ακολουθήσαμε τη λογική της φωτογράφισης για να απαθανατίσουμε το υπόλειμμα. Αποτυπώνεται έτσι η τελική εικόνα του καθημερινού σκεύους, η οποίο μένει αναλλοίωτη στο βλέμμα του εξωτερικού παρατηρητή με τη μορφή φωτογραφίας. Αυτό αποτελεί από μόνο του φορέα της πρακτικής του καφεπότη, κρατώντας τη δεδομένη διαδικασία αποκρυσταλλωμένη πλέον μέσα στον χρόνο και στον χώρο της κούπας.
Με τη δημιουργία του πλήθους των φωτογραφιών, το σύνολο των αντικειμένων αποτελούν εν τέλει, ένα μουσειακό έκθεμα, που κρατά αναλλοίωτη και αιώνια τη στιγμή πριν τη λήξη της καφεποσίας. Το δοχείο – κούπα αποτελεί το νέο αντικείμενο μελέτης, το νέο προϊόν καταγραφής και συλλογής.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Καφεποσία και κουπολογία: το ενέργημα και η ταξινόμηση
Φοιτήτριες Άννα Δελήμπαση, Θεοδώρα Σιάνου
Εξεταστική περίοδος Ιανουάριος 2020
Μάθημα Ερευνητική εργασία
Επιβλέπων καθηγητής Ζήσης Κοτιώνης
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
READ ALSO: Towards a pre-industrial landscape syntax: the illustration of the Cretan mills | Research thesis by Emmanouil Nikiforos