Αστικές οθόνες: μια κατασκευή του βλέμματος με φόντο την πόλη | Ερευνητική εργασία του Κωνσταντίνου Βλαχούλη

Η ερευνητική εργασία του Κωνσταντίνου Βλαχούλη με τίτλο ‘Αστικές οθόνες: μια κατασκευή του βλέμματος με φόντο την πόλη’ παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2018  στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Έβελυν Γαβρήλου.

Η παρούσα ερευνητική εργασία, τοποθετούμενη εντός του αστικού ιστού, ερευνά έναν άλλο τρόπο παρατήρησης της πόλης. Η παρατήρηση εστιάζει στην όραση, στο βλέμμα. Η παραγόμενη έννοια της αστική οθόνης αποτελεί μια κατασκευή του βλέμματος επισημοποιώντας την τυχαία ματιά μέσω της λογικής του κάδρου.

Γύρω από κάθε νοητό πλαίσιο εμφανίζονται νέες κοινωνικο-χωρικές συνθήκες οι οποίες γεννούν έναν άλλο από το σύνηθες κομμάτι αστικού χώρου, μια ετεροτοπία. Στους τόπους αυτούς διαμορφώνεται μια ανακατασκευή της εμπερίας της πόλης, μια ένεση προγράμματος, μέσω των αστικών οθονών. Ως αστική οθόνη ορίζεται µια οπτική άποψη στον πραγματικό χώρο του ιστού της πόλης, ένα κάδρο δηλαδή το οποίο φέρει τα χαρακτηριστικά μιας οθόνης προβολής, χωρίς όµως να λειτουργεί ως τέτοια.

Ποιός στέκει, όμως, εμπρός των προβολών; Ένα τυχαίο υποκείμενο με μια πολύμορφη φύση, αυτή του πολίτη, θεατή, σκηνοθέτη, περιηγητή.
Το υποκείμενο στις διάφορες οθόνες κοιτάζει, παρακολουθεί, παρατηρεί, ατενίζει, συλλέγει θραύσματα της στιγμής από την δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα. Η εμπειρία του κάδρου προσφέρει μια οπτική ανάγνωση της πόλης που διαφοροποιεί την αντίληψη που έχουμε γι αυτήν. Η περιήγησή μας εντός του αστικού ιστού αλλάζει με τον καιρό.

Εφήμερες κινηματογραφικές αίθουσες εμφανίζονται και εξαφανίζονται προκαλλώντας το υποκείμενο να τις ανακαλύψει και να τις προσθέσει σε μια ανοιχτή λίστα δικών του οθονών. Εικόνες και σημεία μένουν μόνο στην συλλογική μας μνήμη προσφέροντας μια άτυπη αστική γνώση που θα συνοδεύει την καθημερινότητά μας. Τι ακριβώς ξέρουμε όταν ξέρουμε την πόλη μας; Τι βλέπουμε κάθε φορά που βλέπουμε την πόλη μας;

τίτλος εργασίας  Αστικές οθόνες, μια κατασκευή του βλέμματος με φόντο την πόλη
φοιτητής   Βλαχούλης Κωνσταντίνος
ημερομηνία  Ιούνιος 2018 
μάθημα  Ερευνητική εργασία
επιβλέπουσα καθηγήτρια Γαβρήλου Έβελυν
σχολή  Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
τμήμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

–

The current special research study located in the urban tissue, searches another way to look at the city. The observation focuses on eyesight, on the look. The concept of the urban screen, is a construction of the gaze which formalizes the random look through the logic of the frame.

Around every imaginary frame new socio-spatial conditions appear which build a different to the ordinary part of urban space, a heterotopia. In these places a reconstruction of the experience of the city takes place, a program’s add through the urban displays. As an urban display we define a visual view, in real time, of the city’s web, a frame which carries the characteristics of a projection screen without acting as one.

Who stands in front of those screens? A random person, an ordinary man with a multiform nature, that of a citizen, a spectator, a director, a traveller. The person in front of the various screens, looks, observes, gazes and collects fragments of a moment from the public or private sphere. The experience of the frame offers a visual reading of the city, which differentiates the perception we have of it.

Our tour inside the urban fabric changes over time. Temporary cinemas appear and disappear, causing the person to discover and add them to its personal open list of screens. Images and points remain only in our collective memory; offering an informal urban knowledge that will accompany our everyday life. What exactly do we know when we say that we know our city? What exactly do we see every time we see our city?