Diploma thesis by Despoina Myridou examines Pandemic Architecture through the design of a flexible neighbourhood in the city of Florence adapted to the post-pandemic needs and requirements.
-text by the author
The entire research is based on the need of flexibility, on new architectural scenarios, on the redefinition of the existing elementary concepts. It is presented a possible scenario, in a possible city. However, the form of the architectural solution as well as the “X” future crisis may differ.
The proposal was developed starting from the mapping of new needs and how they can be translated into “Space”.
The basic elements of the design were the combination of 2 grids, from objects that emphasize the area’s “memory” and by multiplying a module.
A “unit” that gets multiplied like a virus according to needs, hosting different uses. A “unit” with dimensional features inspired by the typical plot in the city of Florence.
An important part of the macroscopic research were the city’s “Landmarks” as well as the culture that they represent. Elements of these were reproduced in the work but without limiting each other, but by being in a neutral coexistence. A progressive course was followed, in a way that created links between the historical, rich, existing architecture and a more hybrid, flexible one ready to respond to both current and future needs.
The mapping started with the help of a questionnaire which put in a frame the consequences of the pandemic both emotionally and practically. From this it appeared that the main problems were the lack of contact with nature, the distance, the empty urban tissue, the “crowded” residential space, the “ZOOM” phenomenon.
The main concepts studied based on these needs were the redefinition of the concepts of void and solid.
Places extremely crowded before the pandemic, such as the urban, were turned into “gaps”. Spaces designed only for 1/3 of everyday life, had to accommodate all our needs (work, leisure, rest, lunch, etc.) On an urban scale, the goal was not to lose the concept of community, of social activity. Thus, microclimates of different qualities were created, indoors and outdoors, allowing distance between users.On a residential scale, an effort was made to design volumes rather than floor plans. A key feature is using different heights. Fact that allows a free plan. The separation arises from the height and not from direct architectural elements. The concept is to allow privacy without separating and creating precise zones of activity.
Facts & Credits
Project title Pandemic Architecture_Design of a flexible neighbourhood adapted to the post-pandemic needs and requirements
Student Despoina Myridou
Date 2022
Course Diploma thesis
Supervisors Antonella Trombadore, Saverio Pisaniello
Institution School of Architecture, University of Florence
Η διπλωματική εργασία της Δέσποινας Μυρίδου εξετάζει την “Αρχιτεκτονική εν πανδημία” προχωρώντας στο σχεδιασμό μιας ευέλικτης γειτονιάς, στην πόλη της Φλωρεντίας, προσαρμοσμένης στις μεταπανδημικές ανάγκες και απαιτήσεις.
-κείμενο από τη δημιουργό
Όλη η ανάλυση στηρίζεται στην ανάγκη για ευελιξία, για νέα αρχιτεκτονικά σενάρια, για αναπροσδιορισμό των, μέχρι τώρα, στοιχειωδών εννοιών. Παρουσιάζεται ένα πιθανό σενάριο, σε μια πιθανή πόλη. Ωστόσο η μορφή της αρχιτεκτονικής λύσης καθώς και η “Χ” μελλοντική κρίση μπορούν να διαφέρουν.
Η πρόταση αναπτύχθηκε ξεκινώντας από την χαρτογράφηση των νέων μεταπανδημικών αναγκών και πως αυτές μπορούν να μεταφραστούν σε “Χώρο”.
Βασικά στοιχεία του σχεδιασμού αποτέλεσαν ο συνδυασμός 2 καννάβων, από αντικείμενα που δίνουν έμφαση στην “μνήμη” της περιοχής και από τον πολλαπλασιασμό μιας μονάδας (module).
Μια “μονάδα” που πολλαπλασιάζεται σαν ιός ανάλογα με τις ανάγκες, φιλοξενώντας διαφορετικές χρήσεις. Μια “μονάδα” με χαρακτηριστικά διαστάσεων εμπνευσμένα από το τυπικό οικόπεδο στην πόλη της Φλωρεντίας.
Σημαντικό κομμάτι της μακροσκοπικής έρευνας αποτέλεσαν τα τοπόσημα (Landmarks) της πόλης καθως και η κουλτούρα που αυτά πρεσβευουν. Στοιχεία αυτών αναπαράχθηκαν στην εργασία χωρίς όμως το ένα να περιορίζει το άλλο, αλλά με το να υπάρχει μια ουδέτερη συνύπαρξη. Aκολουθήθηκε μια προοδευτική πορεία, με τροπο που δημιουργήθηκαν σύνδεσμοι ανάμεσα στην γεματή ιστορικές αναφορές, πλούσια, υπάρχουσα αρχιτεκτονική και σε μια πιο υβριδική, ευέλικτη, νέα αρχιτεκτονική, έτοιμη να απαντήσει σε ανάγκες τόσο τωρινές όσο και μελλοντικές.
Η χαρτογράφηση ξεκίνησε με την βοήθεια ενός ερωτηματολογίου το οποίο έβαλε σε ένα κάδρο τι προκάλεσε η πανδημία τόσο συναισθηματικά όσο και πρακτικά. Μέσα από αυτό φάνηκε ότι τα κύρια προβλήματα ήταν η έλλειψη επαφής με την φύση, η απόσταση, ο άδειος αστικός ιστός, ο υπερφορτισμένος χώρος κατοικίας, το φαινόμενο “ΖΟΟΜ”.
Kύριες έννοιες που μελετήθηκαν με βάση αυτές τις ανάγκες ήταν ο αναπροσδιορισμός των εννοιών του κενού και του γεμάτου.
Χώροι εξαιρετικά γεμάτοι πριν την πανδημία, όπως ο αστικός, μετατράπηκαν σε κενά. Χώροι σχεδιασμένοι μόνο για το 1/3 της καθημερινότητας, έπρεπε να φιλοξενούν όλες τις χρηστικές μας ανάγκες (εργασία, αναψυχή, ξεκούραση, γεύμα, κλπ.) Σε αστική κλίμακα, στόχος ήταν να μη χαθεί η έννοιας της κοινότητας, της κοινωνικής δραστηριότητας. Έτσι, δημιουργήθηκαν μικροκλίματα, διαφορετικών ποιοτήτων, εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, επιτρέποντας την απόσταση μεταξύ των χρηστών. Σε κλίμακα κατοίκησης, έγινε μια προσπάθεια σχεδιασμού όγκων και όχι κατόψεων. Βασικό χαρακτηριστικό, είναι η χρήση σε διαφορετικό ύψος. Γεγονός που επιτρέπει την ελεύθερη κάτοψη. Τα διαχωριστικά τοιχία είναι ελάχιστα. Ο χώρος ουσιαστικά είναι ένας. Ο διαχωρισμός προκύπτει από το ύψος, από το υλικό κι όχι από άμεσα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Ο διαχωρισμός υπάρχει για να επιτρέψει την ιδιωτικότητα αλλά όχι για να χωρίσει και να δημιουργήσει ζώνες δραστηριοτήτων.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Αρχιτεκτονική εν πανδημία_Σχεδιασμός μιας ευέλικτης γειτονιάς προσαρμοσμένης στις μεταπανδημικές ανάγκες και απαιτήσεις
Φοιτήτρια Δέσποινα Μυρίδου
Έτος 2022
Μάθημα Διπλωματική εργασία
Επιβλέποντες Antonella Trombadore, Saverio Pisaniello
Ίδρυμα Αρχιτεκτονική Σχολή, Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας
READ ALSO: Ανα-καδράροντας το αστικό τοπίο: ο Δημήτρης Στεφανάκης απέσπασε το 2ο βραβείο στον Φοιτητικό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών ΚΟΜΒΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας