Diploma thesis by Mariza Argyrou attempts to speak critically for the way we handle the inheritable industrial reserves in Greece today presenting a thorough architecture proposal for the re-usage, re-operation and re-integration of the industrial residues of KANNAVOURGIO, a former production unit of strings and ropes made out of cannabis, into the urban structure of the city of Edessa.
-text by the author
The vast amounts of waterfall made the city of Edessa, at the beginning of the 20th century, one of the largest industrial areas of the country. Today, the sparse remaining but also abandoned hydropower plants on the edge of the city, define mainly its character. However, they diverse idyllically from its natural qualities, due to the fact that their main purpose is to stand as idle shells without any integration to the urban lifestyle which is developed more and more.
The presented thesis is influenced by the aforementioned points and mainly focuses on the matter of the management of these industrial reserves, while it states the various strategies around their re-usage, re-integration and re-operation. The main interest is around the industrial residues, the Kannavourgio, a former production unit of strings and ropes made out of cannabis, which still until today its mechanical equipment is remained on site. While discovering its important features, various objectives are placed for its “revival”, which will be the main aim of this thesis.
Due to that, while analyzing the main features of the grounds and each part of the complex, new data are being collected for its main material (cannabis) and the current issues of the city are being investigated. In the meantime, while searching for any potential plans to re-use the current shells, a strategy to re-integrate in the urban area of the city is considered. Therefore, what emerges from the above is an idea of a multistory building (tower), which is located on the same level as the former production unit, bridging the height difference with the urban level.
The purpose of this proposal is not about a development of another landmark in Edessa (waterfalls), but a landmark for the Kannavourgio itself, namely an attraction point.
Together with the tower Kannavourgio, the current shells are being revived while considering new plans in order to renew them. The new shapes and programs create a multi-structure full of activities, a new era for Kannavourgio which its main purpose is with no doubt the interpretation of its unique importance. This project, beyond the architecture and design proposals, attempted to speak critically for the way that we handle the inheritable industrial reserves today.
The regeneration of KANNAVOURGIO forms a reserve of commodities and with the other industrial monuments, plays an important role in forming its identity and it acts as aesthetic, technical or creative expression of past societies. In that way, the proposal of reusing not only has an architectural content, but it also attains a character of political influence which balances, guides, convinces or persuades, explains, reshapes, controls, adjusts and in the end imposes the implementation of the program.
Facts & Credits
Project title KANNAVOURGIO: The regeneration of an urban factory in Edessa
Student Mariza Argyrou
Course Diploma thesis
Supervisor Evelyn Gavrilou
Institution School of Architecture, University of Thessaly
Η διπλωματική εργασία της Μαρίζας Αργυρού επιχειρεί να σχολιάσει κριτικά τον τρόπο που διαχειριζόμαστε σήμερα το κληρονομούμενο βιομηχανικό απόθεμα στην Ελλάδα παρουσιάζοντας μια εμπεριστατωμένη αρχιτεκτονική πρόταση για την επανάχρηση, επαναλειτουργία και επανένταξη των βιομηχανικών ερειπίων του Κανναβουργείου – μιας πρώην μονάδας παραγωγής σπάγκων και σχοινιών από κάνναβη – στον αστικό ιστό της πόλης της Έδεσσας.
-κείμενο από τη δημιουργό
Οι άφθονες υδατοπτώσεις κατέστησαν την πόλη της Έδεσσας, στις αρχές του 20ου αιώνα, ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά κέντρα της χώρας. Σήμερα, τα διάσπαρτα εναπομείναντα αλλά και εγκαταλειμμένα υδροκίνητα εργοστάσια στο χείλος της πόλης, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την φυσιογνωμία της. Ωστόσο, αποκρύπτονται ειδυλλιακά από τα φυσικά στοιχεία της, λειτουργώντας ως ανενεργά κελύφη χωρίς να εντάσσονται στον αστικό οργανισμό που ολοένα και εξελίσσεται.
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορμάται από τα παραπάνω γεγονότα και εστιάζει στο ζήτημα της διαχείρισης αυτών των βιομηχανικών αποθεμάτων, συζητώντας για στρατηγικές επανάχρησης, επανένταξης και επαναλειτουργίας. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε ένα από αυτά τα βιομηχανικά κατάλοιπα, το Κανναβουργείο, μια πρώην πρότυπη μονάδα παραγωγής σπάγκων και σχοινιών από κάνναβη που διατηρεί ακόμη και σήμερα τον μηχανικό εξοπλισμό της. Εντοπίζοντας τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της, θέτονται οι βασικοί στόχοι για την “αναγέννηση” της που θα αποτελέσουν και τις κατευθυντήριες γραμμές της παρούσας εργασίας.
Για τον σκοπό αυτό, αναλύονται περαιτέρω, τα χαρακτηριστικά του οικοπέδου και οι ενότητες του συγκροτήματος, συλλέγονται στοιχεία για την πρώτη ύλη του (κάνναβη) και εντοπίζονται τα τρέχοντα ζητήματα της πόλης. Παράλληλα, μαζί με την αναζήτηση για τα πιθανά προγράμματα που θα αποδοθούν στα υφιστάμενα κελύφη για την επανάχρηση του, εξετάζεται και η στρατηγική της επανένταξης του στον αστικό ιστό της πόλης. Έτσι, λοιπόν, προκύπτει η ιδέα ενός πολυώροφου κτιρίου (πύργος) που τοποθετείται στο επίπεδο της πρώην μονάδας παραγωγής, γεφυρώνοντας την υψομετρική διαφορά με το αστικό επίπεδο.
Η πρόταση δεν αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ακόμη τοπόσημου για την Έδεσσα (καταρράκτες), αλλά ενός τοπόσημου για το ίδιο το Κανναβουργείο, δηλαδή ένας πόλος έλξης.
Μαζί με τον πύργο KANNAVOURGIO, τα υφιστάμενα κελύφη αναγεννιούνται φιλοξενώντας προγράμματα που στοχεύουν κυρίως στην αναβίωση. Μορφή και πρόγραμμα δημιουργούν έναν πολυχώρο δραστηριοτήτων, μια νέα γενιά του Κανναβουργείου που επιχειρεί να ερμηνεύσει την σημασία της. Η εργασία αυτή, πέρα από τις αρχιτεκτονικές και σχεδιαστικές προτάσεις, επιχείρησε να μιλήσει κριτικά για τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε σήμερα το κληρονομούμενο βιομηχανικό απόθεμα.
Η αναγέννηση του KANNAVOURGIO αποτελεί ένα απόθεμα αγαθών που μαζί με τα υπόλοιπα βιομηχανικά μνημεία , διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητάς της και λειτουργεί ως έκφανση αισθητική, τεχνική ή και παραγωγική των κοινωνιών του παρελθόντος. Έτσι, η πρόταση της επανάχρησης δεν έχει απλώς ένα αρχιτεκτονικό περιεχόμενο αλλά παίρνει τον χαρακτήρα άσκησης πολιτικής που εξισορροπεί, καθοδηγεί, πείθει ή εξαναγκάζει, εξηγεί, τροποποιεί, ελέγχει, προσαρμόζει και επιβάλλει τελικά την εφαρμογή του προγράμματος.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας KANNAVOURGIO: Η αναγέννηση μιας αστικής φάμπρικας στην Έδεσσα
Φοιτήτρια Μαρίζα Αργυρού
Μάθημα Διπλωματική εργασία
Επιβλέπουσα καθηγήτρια Έβελυν Γαβρήλου
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
READ ALSO: Ζαγόρι ως πολιτιστικό τοπίο: ζητήματα και μέθοδοι | Ερευνητική εργασία από τον Παναγιώτη Αντωνέλλο και την Αρσινόη Νάσιου