Electri-city is an academic project by Despoina Karampela & Myrto Lada that presents a utopian scenario for a city community liberated from work thus depicting everyday life as a form of slavery that has subjected man to the rapid pace of technological development.
-text by the authors
The technological revolution centered around artificial intelligence and robotics has led societies to question the importance of work and its necessity in the modern way of life. Thus, it is urgent to explore the issues related to
- the concept of utopia for a community liberated from work
- the way in which the functioning of this new era will change the form of cities.
Fundamental questions for this future city without work, are the way in which the energy required for the functioning of the society is produced and how the social hierarchy is formed, since the concept of money no longer exists.
In this form of dystopia, a critical condition for every person’s life is the production of the required energy needed for his daily needs, through exercise.
Having this requirement as a basic design axis for the project, 5 structures are created in the city of Patras that host a number of energy production activities. These high pylons are surrounded by exercise mechanisms, while the energy generated accumulates in their center and is transmitted to the city via cables. The basic shape of each pylon remains the same no matter its functionality and consists of 5 segments, including a central tower and 4 other around it. These 4 parts differ in height for easy access to the activities they host. The central pillar is the highest not only to connect the rest with each other, but also to support, theoretically and practically, the highest energy production activity which is placed at the top.
There are 16 different types of energy activities which are divided into 5 categories. The first category includes operations related to oscillation such as suspended solids and swings, the second consists of the most classic sports such as volleyball, archery, and some private exercise rooms, while the third one includes activities related to running such as spinning wheels and roundabouts or ramps. In the fourth category, belong the activities related to the concept of rolling such as rails or spherical spaces for pedaling and finally, in the fifth pillar, climbing appears as the dominant activity and it is translated as cylindrical spaces, scaffolding or tensile cables.
At the base of each pylon a large zone is formed where the ground recedes creating a crater. From the ground level up to the tower’s lowest level there are circulation corridors, which connect the sides of the cavity with the main structure. Changing rooms are created at the top of the side walls of the crater, while houses are created at the bottom. Moreover, pools are placed at different heights around the central construction. The proposal depicts everyday life as a form of slavery that has subjected man to the rapid pace of technological development.
The human body is identified as a gear of the machine named – society.
Facts & Credits
Project title Electri-city: The dystopia of a city liberated from work and enslaved to a power generated society
Location Prosfygika, Patra, Greece
Students Despoina Karampela, Myrto Lada
Date February 2019
Course Architectural Design 8
Supervisor Leonidas Papalampropoulos
Institution School of Architecture, University of Patras
Η σχεδιαστική πρόταση Electri-city από τις φοιτήτριες Δέσποινα Καράμπελα και Μυρτώ Λαδά παρουσιάζει ένα ουτοπικό σενάριο για μια αστική κοινότητα απελευθερωμένη από την εργασία όπου το ανθρώπινο σώμα γίνεται το γρανάζι μιας κοινωνίας-μηχανής που έχει υποτάξει τον άνθρωπο στους γρήγορους ρυθμούς της τεχνολογικής εξέλιξης.
-κείμενο από τις δημιουργούς
Η τεχνολογική επανάσταση με άξονα την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική έχει οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό του ζητήματος της εργασίας θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την αναγκαιότητά της στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Έτσι, είναι σημαντικό να διερευνηθούν τα ζητήματα που σχετίζονται
- με την έννοια της ουτοπίας για μία απελευθερωμένη κοινωνία από την εργασία.
- με τον τρόπο που η λειτουργία της νέας αυτής εποχής θα αλλάξει τη μορφή των πόλεων.
Βασικά ερωτήματα για την μελλοντική πόλη χωρίς εργασία αποτελούν ο τρόπος με τον oποίο παράγεται και παρέχεται η απαιτούμενη ενέργεια για τη λειτουργία της κοινωνίας, αλλά και πως διαμορφώνονται τα κοινωνικά στρώματα, αφού η έννοια του χρήματος πλέον δεν υφίσταται.
Έτσι, σε μία μορφή δυστοπίας, βασική προϋπόθεση του κάθε ανθρώπου αποτελεί η παραγωγή της απαιτούμενης ενέργειας που χρειάζεται μέσω της άθλησης, προκειμένου να ικανοποιήσει τις καθημερινές του ανάγκες.
Έχοντας ως βασικό άξονα σχεδιασμού αυτήν την απαίτηση, δημιουργούνται στην πόλη της Πάτρας 5 κέντρα που περιλαμβάνουν ένα πλήθος δραστηριοτήτων παραγωγής ενέργειας. Τα κέντρα αυτά έχουν την μορφή ψηλών πυλώνων που σε όλο το μήκος τους περιβάλλονται από μηχανισμούς άσκησης, ενώ η ενέργεια που παράγεται συσσωρεύεται στο κέντρο τους και διοχετεύεται στην πόλη μέσω καλωδίων. Η βασική μορφή του κάθε πυλώνα παραμένει κοινή και αποτελείται από 5 μέρη, περιλαμβάνοντας έναν κεντρικό πύργο και άλλους 4 περιμετρικά του. Τα 4 τμήματα διαφέρουν στο ύψος, με σκοπό την εύκολη πρόσβαση στις δραστηριότητες που φιλοξενούν. Ο κεντρικός πυλώνας είναι ο ψηλότερος όχι μόνο για να συνδέει τους υπόλοιπους μεταξύ τους, αλλά και για να υποστηρίζει, θεωρητικά και πρακτικά, την δραστηριότητα μεγαλύτερης παραγωγής ενέργειας που τοποθετείται στην κορυφή του.
Όσον αφορά τις δραστηριότητες ενέργειας έχουν διαμορφωθεί 16 διαφορετικές οι όποιες χωρίζονται σε 5 κατηγορίες. Στη πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνες που σχετίζονται με την ταλάντωση όπως αναρτημένα στερεά και αιωρούμενες κούνιες, στη δεύτερη εμφανίζονται τα πιο κλασικά αθλήματα όπως βόλεϊ, τοξοβολία, και κάποιοι ατομικοί χώροι εκγύμνασης, ενώ στην τρίτη ανήκουν εκείνες που σχετίζονται με το τρέξιμο όπως οι περιστρεφόμενες ρόδες και οι κυκλικοί διάδρομοι ή ράμπες. Στη τέταρτη κατηγορία, ανήκουν οι δραστηριότητες που σχετίζονται με την έννοια της κύλισης όπως ράγες ή σφαιρικοί χώροι τροχοπεδιλισμού και τέλος, στην πέμπτη, κυριαρχεί η αναρρίχηση είτε σε ειδικά διαμορφωμένους κυλινδρικούς χώρους, σε σκαλωσιές, σε εφελκυώμενα καλώδια.
Στη βάση του κάθε πυλώνα διαμορφώνεται μία μεγάλη ζώνη όπου το έδαφος υποχωρεί, δημιουργώντας έναν κρατήρα. Από τη στάθμη του εδάφους έως και το χαμηλότερο επίπεδό του υπάρχουν οι διάδρομοι κυκλοφορίας οι όποιοι ενώνουν τις παρειές της κατασκευής με τον κεντρικό πύργο. Στο πάνω μέρος των πλευρικών τοιχίων του κρατήρα δημιουργούνται αποδυτήρια, ενώ στο κάτω κατοικίες. Περιμετρικά της κεντρικής κατασκευής τοποθετούνται σε διάφορα ύψη λουτρά. Η συγκεκριμένη πρόταση πραγματεύεται την καθημερινότητα ως μία μορφή δουλείας που έχει υποτάξει τον άνθρωπο στους γρήγορους ρυθμούς της τεχνολογικής εξέλιξης.
Το ανθρώπινο σώμα ταυτίζεται με το γρανάζι μιας μηχανής βαφτιζόμενη – κοινωνία.
Στοιχεία Έργου
Τίτλος εργασίας Electri-city: Η δυστοπία μίας ενεργειακά αναπτυσσόμενης πόλης
Τοποθεσία Προσφυγικά, Πάτρα
Φοιτήτριες Δέσποινα Καράμπελα, Μυρτώ Λαδά
Εξεταστική περίοδος Φεβρουάριος 2019
Μάθημα Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός 8
Επιβλέπων καθηγητής Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών
READ ALSO: INTERFERING IN-BETWEEN_Landscape Interventions in the Wetlands of Gialova | Diploma thesis by Anna Tsoka