Το περιοδικό Interview ιδρύθηκε το 1969 από τον Andy Warhol και τον δημοσιογράφο John Wilcock, αλλά όλοι το θυμούνται σαν το έντυπο του Andy Warhol. Ο Νικ Χάραμης, Ελληνικής καταγωγής διευθυντής του κορυφαίου Αμερικάνικου lifestyle περιοδικού Interview, που ίδρυσε το 1969 ο Άντι Γουόρχολ, μας  μιλάει για τα 50 χρόνια του ιστορικού τίτλου και το μέλλον του.

Όπως όλα τα project του Andy Warhol σε δημιουργικά μέσα, εξαιρούμενης της ζωγραφικής και της γλυπτικής, αλλά συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά τις ταινίες, τη μουσική, τα βίντεο, την τηλεόραση και τα βιβλία, η απόφαση να λανσάρει ένα περιοδικό την Άνοιξη του 1969, είχε ως αφετηρία εν μέρει τη φιλοδοξία, την τύχη, τον πειραματισμό αλλά και τη ιδιορρυθμία του «Πάππα της Ποπ». Ο ίδιος, συνδυάζοντας την αγαπημένη σε όλους μας ελαφρύτητα και κυνισμό, που παρέπεμπε στην εποχή της αθωότητας του καταναλωτισμού, έλεγε χαρακτηριστικά ότι ίδρυσε το περιοδικό για να τον καλούν στις δημοσιογραφικές προβολές των ταινιών και να παίρνει ‘free pass’ για το φεστιβάλ κινηματογράφου της Νέας Υόρκης που γινόταν κάθε Σεπτέμβριο στο Lincoln Center. Έτσι άρχισε να κυκλοφορεί με ένα δημοσιογραφικό κασσετοφωνάκι και να ηχογραφεί συζητήσεις με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της εποχής: John Lennon, David Bowie, τη νεαρή ακόμα Jodie Foster (μόλις είχε βγει ο «Ταξιτζής») κάνοντας ερωτήσεις του τύπου «τι φάγατε για πρωινό;», «φοράτε εσώρουχα όταν κοιμάστε;», ενώ στις απαντήσεις γράφονταν και τα «εεε…» ή τα «λοιπόν».

© CHRISTOPHER MAKOS, JUNE 1972

Γιορτάζοντας φέτος τα 50 χρόνια του περιοδικού των ονείρων του, γιατί αυτό ήθελε να διευθύνει ο Νικ Χάραμης, ανατρέχει στο ταξίδι του μυαλού του, όταν ξεφύλλιζε το περιοδικό Interview ως παιδί στην Κορνουάλη. Αυτή η αναδρομή είναι και το όραμα του για το μέλλον του περιοδικού. Πως ήθελε να το δει τότε; Έτσι θέλει να το φτιάξει τώρα. Πριν φτάσει στη θέση του διευθυντή του Interview είχε περάσει από το BlackBook ως executive editor από το Βullet ως διευθυντής σύνταξης και από το περιοδικό T των New York Times. Στη Νέα Υόρκη κατάφερε να πάρει συνεντεύξεις από ξεχωριστές προσωπικότητες της πόλης όπως η Γουινόνα Ράιντερ, ο Μπιλ Μάρεη, η Κίρστεν Ντανστ, και η Νίκι Μίνατζ.  Αυτός εισήγαγε τη στήλη «Perfect Strangers (Τέλειοι Άγνωστοι)» στο περιοδικό T των New York Times όπου έβαζε να αντιπαρατίθενται τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, ο αστροφυσικός Νιλ Ντε Γκρας Τάισον και το πρώην μοντέλο Σίντι Κρόφορντ για παράδειγμα, ενώ έγραψε και το βιβλίο «Courage is Contagious» με αφορμή μια σειρά συνεντεύξεων που είχε με τη Michelle Obama.

© GLENN STEIGELMAN, FEBRUARY, 1992

Τον πέτυχα ένα πρωινό Δευτέρας στο γραφείο του περιοδικού στη Νέα Υόρκη. Παρότι το επίθετο του είναι Ελληνικό στα περισσότερα sites τον ανέφεραν ως Καναδό. Ο ίδιος μας είπε: «Ναι! Το όνομα μου είναι ελληνικής καταγωγής. Και έχω δύο ονόματα. Το πλήρες μου όνομα είναι Νικόλας-Κωνσταντίνος Χάραμης. Ο παππούς μου γεννήθηκε στον Καναδά κι εγώ θα έλεγα ότι είμαι από τον Καναδά, αλλά ο πατέρας του παππού μου είχε έρθει στον Καναδά από την Αθήνα». Από τον Καναδά πήγε στη Νέα Υόρκη, την πόλη που χτυπάει η καρδιά του Αμερικάνικου ονείρου.

© GLENN STEIGELMAN, NOVEMBER, 1999

Ο Νικ ήθελε να ζήσει τη δική του εκδοχή και τα κατάφερε: «Ήμουν συντάκτης στο περιοδικό T των New York Times και με πλησίασαν με αυτήν την ευκαιρία. Είναι από τα κυρίαρχα lifestyle περιοδικό της Νέας Υόρκης οπότε ένιωσα σαν άνθρωπος που είχε έρθει από μια πόλη του Καναδά στη Νέα Υόρκη, ότι ένα όνειρο μου γινόταν πραγματικότητα. Συνάντησα τον Πρόεδρο του Interview τρεις φορές πριν ενταχθώ στην ομάδα. Αυτό που ήθελα να κάνω στο περιοδικό, είναι να ξαναγίνει πάλι όπως παλιότερα, χρωματιστό, νεανικό και ζωντανό, «γιορτάζοντας» όλες τις διαφορετικές προσωπικότητες που θα φιλοξενήσει στις σελίδες του! Ένιωθα ενθουσιασμένος αλλά και τρομοκρατημένος απέναντι στην ευθύνη που με περίμενε. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν στην ίδια θέση πριν από εμένα ήταν μύθοι του περιοδικού Τύπου…» Να σημειώσουμε εδώ πως προκάτοχος του Νικ Χάραμη ήταν ο “πολύς” Fabien Baron. Ο άνθρωπος που ανέδειξε την Ιταλική Vogue με την Franca Sozzani, επιμελήθηκε το λεύκωμα και το βίντεο «Sex» της Μαντόνα, έκανε αναρίθμητες καμπάνιες για τα μεγαλύτερα brands του πλανήτη πριν αναλάβει διευθυντής του Interview. «Προσλήφθηκα ένα χρόνο πριν φύγει ο Fabien Baron και ήμουν ο βοηθός του. Μόλις έφυγε είχε κλείσει μια δεκαετία ως διευθυντής του περιοδικού Interview» συμπληρώνει ο νυν διευθυντής του θρυλικού περιοδικού.

© GLENN STEIGELMAN, DECEMBER, 1991

Στην εποχή που οι θρύλοι ανεβοκατεβαίνουν στα social media σα μετοχές στο χρηματιστήριο ο Νικ Χάραμης μας δίνει τη θέση του περιοδικού του: «Πάντα μας ενθουσίαζε να κάνουμε δύο πράγματα. Το ένα να ανακαλύπτουμε και να αναδεικνύουμε νέα ανερχόμενα πρόσωπα και δεύτερον να γιορτάζουμε ήδη μυθικές φιγούρες της ποπ κουλτούρας. Αντί λοιπόν να  ανταγωνιζόμαστε τα σόσιαλ μήντια τα χρησιμοποιούμε ως πηγή αλλά και ως μέσο για να κάνουμε αυτά τα δύο πράγματα που σου προανέφερα. Εκεί τους βρίσκουμε στα σόσιαλ!» Στις σελίδες του Interview η Νέα Υόρκη αποκτά την αύρα και την πολυχρωμία που της αρμόζει μέσα από το πιο ποπ παράθυρο προς αυτήν: Το περιοδικό που διευθύνει ο Νικ Χάραμης. 

© GLENN STEIGELMAN, JUNE, 1972

RELATED ARTICLES