At the foot of Mt. Parnassus, a paternal residence revives decades of history. Stone-built, dark and mysterious, it restores experiences and memories.
-text by the authors
This building featured some kind of state monopoly, in the form that the latter used to have in Greece four decades ago. Dozens of traders would arrive there on a daily basis to purchase alcohol, matches, oil, cardboard, and salt. Today, forty years later, the dwelling is taking the form of a residence – museum, aiming to both offer accommodation and host an exhibition of collectibles.
Consequently, the “monopoly” feature is revived as a place of reminiscence. Rich in attributes, enthralled by associations, subconsciously present. Registered in human memories, it becomes again a threshold of experiences.
Space gains scale, meanings and heterogeneity through sentimentality and emotional awareness of the new user. They refer to an empirical act in a continuous game of semiotics. Everything reflects a human image. Everything speaks to them, for them. The landscape is alive.
The architectural implementation is conveyed through a central composite element, that of the wooden showcase. The latter features the heirloom of the “monopoly” as well as dozens of other unique works of art. The wooden self-supporting structure is mounted on a modern fixed base.
The form of the compact pedestal varies across the three dimensions throughout the residence. The two elements act as a system of heterochronic references, addressing both the history of the building and the way in which the new user appropriates the space.
The look is directed by the objects and the mystical light.
Touch conquers matter. The skin comprehends weight, density, temperature.
The visual and haptic sensations determine the intensity of the experience, and facilitate the perception of the composition and robustness of the space elements.
The natural materials reveal age, while narrating the origin and the way in which they were sculpted. The years passed are reflected in the patinas of aging. The colors and textures compose a special heterotopia, giving rise to a distinct form of habitation, in terms of memory and reminiscence.
With a view to physical, visual and intellectual motion in the individual parts of the building, the design aims at a holistic empirical experience, intertwined with time and memory.
Facts & Credits
Project title State Monopoly – Residence in Parnassus, Greece
Location Mount Parnassus
Area 80 sqm
Date 2018 – Completed
Architectural Design Tsolakis Architects
Photography Panagiotis Voumvakis
–
Στους πρόποδες του Παρνασσού, μια πατρική κατοικία αναβιώνει ιστορίες δεκαετιών. Πετρόχτιστη, σκοτεινή και καθόλα μυστηριώδης επαναφέρει βιώματα και μνήμες.
-κείμενο των δημιουργών
Το παρόν κτίσμα, έφερε για χρόνια την ιδιότητα του Κρατικού Μονοπωλίου, με τη μορφή που υπήρχε στην Ελλάδα τέσσερις δεκαετίες πριν. Δεκάδες έμποροι έφταναν καθημερινά εκεί για να προμηθευτούν οινόπνευμα, σπίρτα, πετρέλαιο, τραπουλόχαρτα, αλάτι. Σήμερα, έπειτα από σαράντα χρόνια, το οίκημα αλλάζει χρήση, παίρνοντας τη μορφή μιας κατοικίας – μουσείου το οποίο καλείται να καλύψει ταυτόχρονα ανάγκες διημέρευσης, αλλά και έκθεσης συλλεκτικών αντικειμένων.
Με τον τρόπο αυτόν, το «Μονοπώλιο» αναβιώνεται ως τόπος θύμησης. Διάστικτος από ιδιότητες, στοιχειωμένος από συνειρμούς, ασυνείδητα πάντοτε ενεργός. Εγγεγραμμένος σε ανθρώπινες αναμνήσεις, γίνεται ξανά κατώφλι εμπειριών.
Ο χώρος αποκτά κλίμακα, σημασίες και ετερογένεια μέσα από τη θυμική και τη συναισθηματική μέριμνα του νέου χρήστη. Ο ίδιος αναφέρεται σε μια πράξη εμπειρική, σε ένα συνεχές παιχνίδι νοηματοδοτήσεων. Τα πάντα αντανακλούν μια ανθρώπινη εικόνα. Όλα μιλούν σε εκείνον, για εκείνον. Το τοπίο του είναι ζωντανό.
Η εν λόγω αρχιτεκτονική μεταφορά υλοποιείται μέσω ενός κεντρικού συνθετικού στοιχείου, αυτού της ξύλινης προθήκης. Εκείνη φέρει τα κειμήλια του μονοπωλίου, μα και δεκάδες άλλα μοναδικά έργα τέχνης. Η ξύλινη αυτοφερόμενη κατασκευή, τοποθετείται πάνω σε μια σύγχρονη στέρεη βάση.
Η φόρμα του συμπαγούς βάθρου μεταβάλλεται στις τρεις διαστάσεις καθόλο το μήκος της κατοικίας. Τα δύο στοιχεία λειτουργούν ως ένα σύστημα ετεροχρονικών αναφορών, απευθυνόμενα τόσο στην ιστορία του κτίσματος, όσο και στον τρόπο με τον οποίο ο νέος του χρήστης καλείται να οικειοποιηθεί τον χώρο.
Το βλέμμα κατευθύνεται από τα αντικείμενα και το μυστηριακό φως. Η αφή ψηλαφίζει την ύλη. Το δέρμα διαβάζει το βάρος, την πυκνότητα, τη θερμοκρασία.
Η οπτική και απτική αίσθηση καθορίζουν την ένταση της εμπειρίας. Χάρη σε αυτές γίνεται αντιληπτή η σύσταση και η αδρότητα των στοιχείων του χώρου.
Τα φυσικά υλικά προδίδουν την ηλικία, εξιστορούν μια καταγωγή καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σμιλεύθηκαν. Οι πατίνες της φθοράς σκιαγραφούν το πέρασμα ετών. Τα χρώματα, οι υφές, πλάθουν μια ετεροτοπία ιδιαίτερη, δίνοντας αφορμές για μια ξεχωριστή μορφή κατοίκησης, με όρους μνήμης και αναπόλησης.
Με γνώμονα τη σωματική, οπτική και νοητική κίνηση στα επί μέρους τμήματα του κτίσματος, ο σχεδιασμός στοχεύει σε μια συνολική βιωματική εμπειρία, άμεσα συσχετισμένη με τον χρόνο και την ανάμνηση.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Κατοικία στον Παρνασσό
Έκταση 80 τμ.
Έτος 2018 – κατασκευή
Αρχιτέκτονες Tsolakis Architects
Φωτογραφίες Panagiotis Voumvakis
Κατασκευή Optronics Technologies SA
Μελέτη Φωτισμού L4A
Προμηθευτές έργου
Ξυλουργικά Gygegs
Κονιάματα δαπέδων και επάλειψης τοίχων Tsantilis
Ξύλινα κουφώματα Τsigas
Υφάσματα Vagenas Contract
Είδη υγιεινής Patiris SA
Φωτισμός Dits
READ ALSO: Shared living spaces by dieterdietz.org nestle in the Swiss rural landscape