Diploma thesis by Panagiotis Liasi focuses on the creation of a coherent space for self- awareness, at the beach of the Αrcheological Site of Kourion, that promotes nature while it creates an adaptative architectural synthesis that integrates the visitor into the reflection of his own identity. Architectural diagrams and narrative elements were used as the creative tools of the architectural composition.
Thesis was presented on July 2020 at the Department of Architecture of Polytechnic School of the University of Cyprus and was supervised by Christos Chatzichristos.
–text by the author
This dissertation introduces a space where an individual may be inspired to a self-awareness and identity journey through the interaction of the surrounding, the natural elements and by experiencing different activities that are offered. The space under study is located at the beach of the archeological site of Kourion and aims to compress the space-time narrative into an entrance towards the coast. Thus, a coherent space is proposed that offers the pre-existing activities and is also enriched by new activities.
This paper was a result of a dynamic spiral investigation with a continuous feedback from the various subjects that were developed during the investigation performed. Thus, theory, research and design interact continuously with their boundaries to be confused.
Primary aim of the paper was to investigate the dipole of theory and composure and, also to study how the architecture composure can adapt and adopt a fluent character in its pragmatic and morphological dimension.
The people who will be enjoying the space will have the capability of interacting with the natural elements through a flow formed by the morphology, the unique and distinctive characteristics of the terrain and the location as such. As such the flow is dynamic and moving, dismissing the district boarders among land, water, and air. Functionality and form seize to have direct one to one analogy making this composition uniquely positioned by the interaction of the space and the experience it inspires.
In parallel, an analysis is made for the role of the architect in terms of the public space.
Through the study is recommended for the architect to acknowledge and support, without judgement the various and polymorphic social groups that are present in a space providing thus, a nurturing environment where they will be able to coexist and interact serving and facilitating the productive development of the community.
On another pillar the capabilities of embedding schematics and narratives with coordination of montage, as design tools were investigated aiming to free creativity in architecture composure especially in a space with distinctive historical footprints.
Furthermore, this intervention examines how our society would leave its fingerprint on a highly stratified landscape. Thus the time of destruction of this new field is studied simultaneously in both short and long term, with the final imprint of the work conversing organically with the existing antiquities.
As a result, in the cases, where we need to intervene in spaces with profound historical stratigraphy it is recommended an intense creative design approach.
Based on this paper where this approach was adopted is believed that it could be part of a larger discussion where its implementation could expand in various spaces with similar stratigraphy and inspire a further research for applying it in heterogenous environments.
Facts & Credits
Project title fluid identities
Student Panagiotis Liasi
Supervisor Christos Chatzichristos
Date July 2020
Institution Department of Architecture, Polytechnic School of the University of Cyprus
–
Η διπλωματική εργασία του Παναγιώτη Λιάση επικεντρώνεται στη δημιουργία ενός συνεκτικού χώρου αυτογνωσίας που προάγει τη φύση, στην παραλία του Aρχαιολογικού Xώρου του Κουρίου, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια αρχιτεκτονική σύνθεση που εντάσσει τον επισκέπτη στον αναστοχασμό της ταυτότητάς του. Τα διαγράμματα, η αφήγηση και το μοντάζ χρησιμοποιήθηκαν ως δημιουργικά εργαλεία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Η εργασία παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2020 στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου με επιβλέποντα καθηγητή τον Χρήστο Χατζηχρήστο.
-κείμενο από τον δημιουργό
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται ένα χώρο διαβούλευσης των ταυτοτήτων του ατόμου και των φυσικών στοιχείων καθώς και αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων με διάφορες δραστηριότητες που προσφέρονται μέσω ενός χώρου.
Η πρόταση αυτή τοποθετείται στην παραλία του αρχαιολογικού χώρου του Κουρίου και επιδιώκει να συμπιέσει τον χωρόχρονο σε ένα είδος πύλης-εισόδου προς το παραλιακό κόλπο η οποία θα απορροφά τον επισκέπτη και σαν μια μηχανή και θα τον διοχετεύει στο χώρο εκ νέου, προσπαθώντας να τον βάλει σε μια διαδικασία αναστοχασμού της ταυτότητάς του. Προτείνεται έτσι ένας χώρος «πυκνωτής» όλων των δραστηριοτήτων που προϋπήρχαν εκεί καθώς και νέων δραστηριοτήτων που τον εμπλουτίζουν από την παρέμβαση.
Η εργασία αυτή ήταν αποτέλεσμα μιας δυναμικής σπειροειδούς διερεύνησης στην οποία οι διαφορές θεματικές που αναπτύχθηκαν ανατροφοδοτούσαν συνεχώς την διαδικασία. Έτσι, θεωρία, έρευνα και σχεδιασμός έχουν μια συνεχόμενη διάδραση με όρια όχι απολύτως διακριτά.
Σκοπός της εργασίας ήταν να ερευνήσει το δίπολο θεωρίας και σύνθεσης καθώς και να αναστοχαστεί στο πώς η αρχιτεκτονική σύνθεση μπορεί να έχει ένα ρευστό χαρακτήρα που μπορεί να υιοθετηθεί παράλληλα στη προγραμματική και μορφολογική διάσταση της.
Η έρευνα επιδιώκει στο να συμβάλει στη συζήτηση για την ίδια την διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Οι χρήστες έχουν την δυνατότητα να δια δράσουν με τον χώρο και τα φυσικά στοιχεία μέσω των ροών που προτείνονται και που είναι επηρεασμένες από την μορφολογία, την ιδιομορφία του τοπίου κτλ. Μέσω της διαχείρισης των φυσικών στοιχείων, η πρόταση εισάγει μια ρευστότητα μεταξύ γης, νερού και αέρα αναμιγνύοντας τα όρια κάνοντας τα όχι τόσο διακριτά. Έτσι η προγραμματική, λειτουργική, και μορφολογική ρευστότητα είναι κάτι που διακρίνει την παρούσα σύνθεση, αφού λειτουργία και μορφή δεν έχουν ένα προς ένα αντιστοιχία.
Παράλληλα στην εν λόγω διατριβή, γίνεται ανάλυση για τον ρόλο του αρχιτέκτονα και την σχέση του με τον δημόσιο χώρο.
Προτείνεται μέσα από την μελέτη ο ρόλος του αρχιτέκτονα να μην είναι ρόλος κριτή των κοινωνικών ομάδων αλλά να διαδραματίζει περισσότερο αναγνωριστικό και υποστηρικτικό ρόλο προς αυτές παρέχοντας τους ένα χώρο να συνδιαλλαγούν και να συνυπάρξουν ενισχύοντας και βοηθώντας την παραγωγική εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας.
Σε αντίστοιχο πυλώνα, διερευνήθηκαν οι δυνατότητες του διαγράμματος και της αφήγησης ως σχεδιαστικά εργαλεία τα οποία σε συνάρτηση με το μοντάζ είχαν στόχο την απενοχοποίηση της δημιουργικότητας στην αρχιτεκτονική σύνθεση, ειδικά σε ένα χώρο όπου τα ιστορικά αποτυπώματα του παρελθόντος είναι έντονα. Η παρέμβαση αυτή εξετάζει παράλληλα και το πώς o δικός μας, σύγχρονός πολιτισμός θα αφήσει το αποτύπωμα της σε ένα έντονα διαστρωματοποιημένο τοπίο. Έτσι ο χρόνος καταστροφής του νέου αυτού πεδίου μελετάται τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, με το τελικό αποτύπωμα του έργου να συνομιλεί οργανικά με τις υπάρχουσες αρχαιότητες του χώρου.
Βάσει αυτού, προτείνεται μια έντονα δημιουργική σχεδιαστική προσέγγιση όταν χρειάζεται να παρέμβουμε σε χώρους με παρόμοια ιστορική στρωματογραφία. Εν κατακλείδι, η προσέγγιση που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα εργασία θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε διάφορους χώρους με αντίστοιχη διαστρωμάτωση που προσφέρει ένας αρχαιολογικός χώρος και ίσως να αποτελέσει αφετηρία για περαιτέρω έρευνα σε άλλα ετερογενή συγκείμενα.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας fluid identities
Φοιτητής Λιασή Παναγιώτης
Επιβλέπων καθηγητής Δρ. Χατζηχρίστος Χρίστος
Έτος Ιούλιος 2020
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνική Σχολή Πανεπιστημίου Κύπρου
READ ALSO: Scenic Ballade | An Apartment Above the Trees in Taiwan