The research thesis by Anna Konstantopoulou and Dimitris Ntoupas focuses on the unpredictable intentions and relationship between the modern western individual and the constantly changing and dynamic environment.
Thesis was presented on September 2019 at the School of Architecture of the National Technical University of Athens and was supervised by Riva Lavva and Athina Stavridou.
–text by the author
The environment that we inhabit, work and move in is rapidly changing. Digital technologies have invaded our daily lives for good and gradually change the spaces we are in and the overall experience of architecture. We speak of “smart” and “intelligent” buildings and cities, entities that have intentions and make decisions.
However, beyond the built environment that surrounds us, the relationship between inhabitant and building is transforming from something stable and static into a relationship of user and machine that interact and give feedback to each other.
Seeing this change happen in the spaces we inhabit daily, we realize that more dimensions emerge in which we can perceive them. For instance, one dimension that becomes all the more apparent is that of (the passing of) time, which is essentially “visualized” through the various real-time changes that take place in those spaces.
The above mentioned spaces, acquire the ability to receive and transmit stimuli and to change their parameters based on these.
Not only our environment is changing, however, a significant change is also taking place with regard to the new role of the architect and how he/she manages and designs “intelligent” environments.
The architect is being called upon to respond to the emerging needs of the inhabitants of a space, including various usage scenarios from the beginning of the design process.
This research thesis examines the relationship between the modern western individual and the constantly changing and dynamic environment.
What constants do remain and in what extent are personal desires and freedoms affected? Which human freedoms are altered in a stable environment and which remain intact in a dynamic environment and vice versa?
Starting with the study of various viewpoints on the architecture of the future, we analyze in depth “intelligent” environments and contrast them with “smart” environments in the scale of the house as well as of the city. Then, we examine the importance of scenarios in architectural design through examples of Eisenman’s diagrams, the concept of cross-programming formulated by Tschumi and Koolhaas and the concept of “out of control” environments proposed by Oosterhuis. Finally, we study possible challenges and dangers that arise in “intelligent” environments.
In conclusion, the possibilities provided by technology are endless, from simple automated procedures, such as the shading of a façade and the setting of temperature, to the “mutation” of the user/inhabitant. Technology contributes to serving the needs of the individual and at the same time affects his/hers relationship with the environment and other people. No one could reject the dynamics and possibilities that it can offer to an individual by supporting everyday activities, eventually improving the quality of life. Through technology, limits often get blurred, eliminating time and space constraints and allowing one to communicate with more ease and freedom. However, it can often capture people in everything it offers.
We agree with Oostehuis’s idea that letting yourself inside an “intelligent” environment to the changes of which you maintain little or no control after having set the parameters is highly interesting for the life of a modern person. However, an important question arises as to what a person can “lose” living inside a fully automated environment, if the same conditions cease to hold.
Are we ready to accept a situation out of (our own) control?
Facts & Credits
Project title: Architecture of unpredictable intentions
Student: Anna Konstantopoulou and Dimitris Ntoupas
Supervisors: Riva Lavva, Athina Stavridou
Date: September 2019
–
Η ερευνητική εργασία της Άννας Κωνσταντοπούλου και του Δημήτρη Ντούπα εξετάζει τη σχέση του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου με το συνεχώς μεταβαλλόμενο και ροϊκό περιβάλλον.
Η εργασία παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριος του 2019 στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με επιβλέποντες καθηγήτριες την Ρίβα Λάββα και την Αθηνά Σταυρίδου.
–κείμενο από τους δημιουργούς
Το περιβάλλον μέσα στο οποίο κατοικούμε, εργαζόμαστε και κινούμαστε μεταβάλλεται με γρήγορους ρυθμούς. Οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν εισβάλει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και σταδιακά αλλάζουν τους χώρους στους οποίους βρισκόμαστε καθώς και την εμπειρία της αρχιτεκτονικής.
Μιλάμε πλέον για «έξυπνα» και «ευφυή» κτίρια και πόλεις, για οντότητες που έχουν προθέσεις και παίρνουν αποφάσεις. Πέρα από το δομημένο περιβάλλον που μας περιβάλλει όμως, μεταβάλλεται και η σχέση κατοίκου – κτιρίου από κάτι σταθερό και στατικό σε σχέση χρήστη – μηχανής οι οποίοι αλληλεπιδρούν και ανατροφοδοτούνται.
Διαπιστώνοντας αυτή τη μεταβολή που υφίσταται στους χώρους που ζούμε καθημερινά, συνειδητοποιούμε ότι πλέον αρχίζουν να δημιουργούνται σε αυτούς περισσότερες διαστάσεις μέσα από τις οποίες μπορούμε να τους αντιληφθούμε.
Μία διάσταση που πλέον γίνεται φανερή, για παράδειγμα, είναι αυτή (της μεταβολής) του χρόνου η οποία ουσιαστικά «οπτικοποιείται» μέσα από τις διάφορες μεταβολές που συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο σε αυτούς τους χώρους.
Οι παραπάνω χώροι λοιπόν, αποκτούν τη δυνατότητα να λαμβάνουν και να μεταδίδουν ερεθίσματα καθώς και να μεταβάλλουν τις παραμέτρους τους σύμφωνα με αυτά.
Δεν μεταβάλλεται μόνο το περιβάλλον μας όμως, σημαντική αλλαγή συντελείται και ως προς τον νέο ρόλο του αρχιτέκτονα και για το πώς αυτός διαχειρίζεται και σχεδιάζει «ευφυή» περιβάλλοντα. Ο αρχιτέκτονας καλείται να ανταποκριθεί στις αναδυόμενες ανάγκες των κατοίκων ενός χώρου και να συμπεριλάβει από την αρχή του σχεδιασμού του τα πιθανά σενάρια χρήσης του.
Η παρούσα ερευνητική εργασία εξετάζει τη σχέση του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου με το συνεχώς μεταβαλλόμενο και ροϊκό περιβάλλον.
Ποιες σταθερές παραμένουν και σε ποιο βαθμό επηρεάζονται οι επιθυμίες και οι ελευθερίες των ατόμων; Ποιες ελευθερίες του ανθρώπου αλλοιώνονται στο σταθερό περιβάλλον και ποιες διατηρούνται ακέραιες στο ροϊκό περιβάλλον και vice versa;
Με αφετηρία τη μελέτη διάφορων οπτικών για την αρχιτεκτονική του μέλλοντος, αναλύουμε σε βάθος τα «ευφυή» περιβάλλοντα και τα αντιπαραθέτουμε με τα «έξυπνα», τόσο στην κλίμακα της κατοικίας όσο και της πόλης.
Στη συνέχεια, εξετάζουμε τη σημασία του σεναρίου στον αρxιτεκτονικό σχεδιασμό μέσα από παραδείγματα των διαγραμμάτων του Eisenman, της έννοιας του cross-programming των Tschumi και Koolhaas και των περιβάλλοντων εκτός ελέγχου του Oosterhuis. Τέλος, μελετάμε πιθανές προκλήσεις και κινδύνους που προκύπτουν στα «ευφυή» περιβάλλοντα.
Συμπερασματικά, οι δυνατότητες που παρέχονται από την τεχνολογία είναι άπειρες, από απλές αυτοματοποιημένες διαδικασίες, όπως η σκίαση μιας όψης και η ρύθμιση της κατάλληλης θερμοκρασίας, μέχρι τη «μετάλλαξη» του χρήστη/κατοίκου. Η τεχνολογία συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των αναγκών του και παράλληλα επηρεάζει τη σχέση του με το περιβάλλον και τους άλλους ανθρώπους.
Κανείς δεν μπορεί να απορρίψει τη δυναμική και τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει στο άτομο βελτιώνοντας σημαντικά ζητήματα της καθημερινότητάς του και την ποιότητα ζωής του. Μέσω αυτής τα όρια πολλές φορές θολώνουν, καταρρίπτοντας χρονικούς και χωρικούς περιορισμούς, επιτρέποντας στον άνθρωπο να επικοινωνεί με μεγαλύτερη άνεση και ελευθερία. Πολλές φορές όμως, μπορεί να τον αιχμαλωτίσει σε όσα αυτή προσφέρει.
Συμφωνούμε με την ιδέα του Oosterhuis ότι το να αφεθείς σε ένα «ευφυές» περιβάλλον στις μεταβολές του οποίου έχεις λίγο ή καθόλου έλεγχο αφότου έχεις θέσει τις κατάλληλες παραμέτρους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Όμως, γεννάται ένας σημαντικός προβληματισμός ως προς το τι μπορεί να «χάσει» κανείς κατοικώντας μέσα σε ένα πλήρως αυτοματοποιημένο περιβάλλον, εάν σταματήσουν να ισχύουν οι ίδιες συνθήκες
Είμαστε άραγε έτοιμοι να δεχθούμε μια κατάσταση εκτός (του δικού μας) ελέγχου;
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Αρχιτεκτονική Απρόβλεπτων προθέσεων
Φοιτητές Άννα Κωνσταντοπούλου, Δημήτρης Ντούπας
Επιβλέπουσες καθηγήτριες Ρίβα Λάββα, Αθηνά Σταυρίδου
Έτος Σεπτέμβριος 2019
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
READ ALSO: Kyriakos Chatziparaskevas – Heatherwick Studio | Jury Statement _ Pandemic Architecture International Ideas Competition