Στην ερευνητική εργασία με τίτλος «Αρχιτεκτονικές Αφηγήσεις στην Ανθρωπόκαινο Εποχή: Η σύγχρονη οικολογική συνθήκη ως σχεδιαστική πρακτική» ο Ευάγγελος Κατσανεβάκης εξετάζει το ρόλο της αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο οικολογικό συγκείμενο με στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης γεωλογικής υποβάθμισης και παράλληλα το συσχετισμό της με τον ανθρώπινο παράγοντα.
-κείμενο από τον δημιουργό
Η παρούσα μελέτη, εξετάζει το ρόλο της αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο οικολογικό συγκείμενο, εξετάζοντας ποιότητες συνυφασμένες με το αφήγημα της Ανθρωπόκαινου εποχής.
Διανύεται μία πορεία ανάλυσης με εφαλτήριο την θεωρία της Ανθρωπόκαινου, με στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης γεωλογικής υποβάθμισης και παράλληλα το συσχετισμό της με τον ανθρώπινο παράγοντα. Νεο-υλιστικές προσεγγίσεις σχετικά με την Ανθρωπόκαινο και την σύγχρονη οικολογία συνθέτουν το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας, αναπτύσσοντας θεωρήσεις του τόπου, του κοινωνικού ζητήματος και της σχέσης ανθρώπινου – μη-ανθρώπινου [human- non-human].
Στην πρώτη ενότητα αναλύονται βασικά σημεία της σύγχρονης οικολογίας, τα οποία εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την πολλαπλότητα των οντοτήτων και των συσχετίσεων τους στο γεωλογικό παρόν.
Εστιάζοντας στο έργο του Γάλλου φιλοσόφου Bruno Latour, εξετάζονται αφηγήματα της μυθολογικής υπόστασης της φύσης, αναδεικνύονται συσχετισμοί τεχνητού και φυσικού περιβάλλοντος, και αναλύεται ο όρος κοινωνία-κοινωνικό, όπως ο ίδιος τον εξέφρασε, αμφισβητώντας τόσο την πρωτοκαθεδρία του όρου άνθρωπος όσο και του όρου φύση.
Η πορεία αυτή αποπειράται να επαναπροσδιορίσει μεγάλες ενοποιητικές κατηγορίες, θέτοντας τα θεμέλια για νέους τρόπους κατοίκησης της γης, την ανάπτυξη οικολογικής σκέψης και πρακτικής, πέρα από τον ανθρώπινο εξαιρετισμό, επιδιώκοντας έναν συμπεριληπτικό χαρακτήρα στη συνθετική διαδικασία.
Η δεύτερη ενότητα επικεντρώνεται στο ρόλο της αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο γεωλογικό παρόν μας.
Πώς οι παράγοντες που συνθέτουν κάθε τοπίο το διαμορφώνουν με την πάροδο του χρόνου σε ένα αυτόνομο οικοσύστημα ικανό να ενσωματώνει μεταβολές και να επαναπροσδιορίζεται;
Αναλύονται διεθνείς πρακτικές και στρατηγικές σχεδιασμού που συμπεριλαμβάνουν τόσο βιοτικά όσο και αβιοτικά συστήματα, αναδεικνύοντας την πολλαπλότητα του εκάστοτε τοπίου. Επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας, στις οποίες παρατηρείται η ανάγκη σχεδίασης των συνθηκών των μικρότερων «κόσμων» που συνθέτουν τη μακροκλίμακα.
Στον αντίποδα της οργανωτικής οριοθετημένης σχεδίασης, οι προτάσεις που αναλύονται προσανατολίζονται στο σχεδιασμό συνθηκών και στην ανάδειξη συσχετισμών μεταξύ των οντοτήτων που συνθέτουν ένα δυνητικά μεταβαλλόμενο τοπίο.
Στοιχεία Έργου
Τίτλος έργου Αρχιτεκτονικές Αφηγήσεις στην Ανθρωπόκαινο Εποχή: Η σύγχρονη οικολογική συνθήκη ως σχεδιαστική πρακτική
Τύπος έργου Διπλωματική εργασία
Σχολή Αρχιτεκτονων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης
Φοιτητής Ευάγγελος Κατσανεβάκης
Επιβλέπουσα Παναγιώτα Καραμανέα
Έτος 2023
In this research thesis with the title “Architectural Narratives in the Anthropocene Era: The contemporary ecological condition as a design praxis”, Evangelos Katsanevakis examines the role of architecture in the contemporary ecological context with the aim of highlighting contemporary geological degradation while relating it to the human factor.
-text by the author
This study examines the role of architecture in the contemporary ecological context, examining qualities interwoven with the Anthropocene narrative.
A path of analysis is traversed, using Anthropocene era theory as a starting point, with the aim of highlighting contemporary geological degradation while relating it to the human factor. New-materialist approaches related to the Anthropocene Era and contemporary ecology constitute the theoretical background of the thesis, developing considerations of place, the social question and the relationship between human and non-human.
The first section analyses key points of contemporary ecology, which raise questions about the multiplicity of entities and their relations in the geological present.
Focusing on the work of the French philosopher Bruno Latour, the paper explores narratives of the mythological existence of nature, highlights correlations between artificial and organic environments, and analyses the term society-social as he expressed it, questioning both the primacy of the term human and the term nature.
This course attempts to redefine major unifying categories, laying the foundations for new ways of inhabiting the land, developing ecological thought and praxis beyond human exceptionalism, pursuing an inclusive character in the compositional process.
The second section focuses on the role of architecture in our contemporary geological present.
In what ways do the agents that compose any landscape transform it over time into an autonomous ecosystem capable of embodying changes and redefining itself?
Global planning practices and strategies that include both biotic and non-biotic systems will be analysed, highlighting the multiplicity of each landscape.
Large-scale interventions, in which the need to design for the conditions of the smaller ‘worlds’ that make up the macro-scale is observed. (picture12)
In contrast to organized boundary design, the proposals to be analysed are oriented towards the design of conditions and the emergence of interrelationships between the entities that make up a dynamically shifting landscape.
Facts & Credits
Project title Architectural Narratives in the Anthropocene Era: The contemporary ecological condition as a design praxis
Project type Diploma thesis
Student Evangelos Katsanevakis
Supervisor Panagiota Karamanea
University Technical University of Crete
Date 2023
READ ALSO: Ανακαίνιση πετρόκτιστης κατοικίας στα Ψαχνά Ευβοίας | από τον Βασίλειο Nτόβρο