Η νέα σειρά αρθρογραφίας του Archisearch FEATURED STUDENT παρουσιάζει επιλεγμένα πορτφόλιο φοιτητών αρχιτεκτονικής που, σε συνεργασία με ακαδημαϊκούς καθοδηγητές και δασκάλους, επεξεργάζονται οραματικά και πρωτοποριακά σενάρια της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής.
Σχεδιαστική φιλοσοφία
Η Κατιάνα Μέκκα είναι τελειόφοιτη του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με ερευνητικό ενδιαφέρον που εστιάζει στον διεπιστημονικό σχεδιασμό (multidisciplinary design) και στη σύνδεση του φυσικού και ψηφιακού χώρου. Η πρακτική της διερευνά την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην παραμετρική αρχιτεκτονική, τα μελλοντικά σενάρια κατοίκησης και τα εργαλεία επαυξημένης και μικτής πραγματικότητας (AR,MR).
Κεντρικό στοιχείο της έρευνάς της αποτελεί η διερεύνηση του πώς ο πραγματικός χώρος μπορεί να μεταλλαχθεί, να επαναπροσδιοριστεί και να βιωθεί εκ νέου μέσω του ψηφιακού, δημιουργώντας νέες εμπειρίες και αρχιτεκτονικές πρακτικές.
Το έργο της κινείται ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, την τέχνη και την ψηφιακή αφήγηση, δημιουργώντας περιβάλλοντα που διερευνούν τις σχέσεις σώματος, ταυτότητας, μνήμης και εναλλακτικών πραγματικοτήτων.
Οι σπουδές της βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε παύση, καθώς η ίδια αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Παρά τους περιορισμούς, συνεχίζει να δημιουργεί ψηφιακά έργα όπως είναι δυνατόν, με στόχο την ευαισθητοποίηση και αναγνώριση της αόρατης ζωής των ανθρώπων με χρόνιες παθήσεις.
Τα έργα
Uchronia XXI_High Tides – SYN – ANAVIOSIS
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όπως την αφηγείται ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο, οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν αρχικά με τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και δύο πρόσωπα. Ο Δίας, φοβούμενος τη δύναμή τους, τους διέσπασε σε δύο όντα, καταδικάζοντάς τους να αναζητούν το χαμένο τους μισό. Στην ουχρονία του 2040, αυτή η αλληγορία αποκτά νέα σημασία, καθώς η επιβίωση συνδέεται άμεσα με την ανάγκη για τον «άλλο».
Το project «Συν-αναβίωση» τοποθετείται σε ένα μελλοντικό σενάριο, όπου η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και η καταστροφή μεγάλου μέρους των οικοσυστημάτων, λόγω της κλιματικής αλλαγής, έχουν μετατρέψει τον Βόλο σε «πόλη φάντασμα».
Για αυτήν την πραγματικότητα υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Τα βυθισμένα ερείπια αποτελούν τα μόνα ίχνη ενός παρελθόντος που έχει χαθεί, ενώ οι μνήμες των νεκρών διατηρούνται αποθηκευμένες σε μικροτσίπ. Ο προτεινόμενος σχεδιασμός αναπτύσσεται σε μια επιλεγμένη περιοχή του Βόλου, επιχειρώντας να ανασυνθέσει νέες μορφές ζωής σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον.
Η καθημερινότητα αναδιαμορφώνεται μέσα από νέες δομές κατοίκησης που δεν παραδίδονται ολοκληρωμένες. Κάθε άτομο αποκτά μια ημιτελή κατοικία, η οποία γίνεται λειτουργική μόνο μέσα από τη συνύπαρξη με έναν συγκάτοικο. Έπειτα η κάθε λειτουργική μονάδα μπορεί να συνδιαστεί με άλλες, αποκτώντας περισσότερα προνόμοια.
Η ίδια η αρχιτεκτονική ορίζει έτσι έναν μηχανισμό συνεργασίας, όπου η ατομική στέγη εξαρτάται από τη συλλογική συμμετοχή.
Πάνω από τον εγκαταλελειμμένο αστικό ιστό αναπτύσσεται ένα κοινό δίκτυο μεταφοράς και συνύπαρξης, όπου πραγματοποιούνται οι βασικές δραστηριότητες και αποτελεί τον κύριο χώρο εστίασης και επικοινωνίας.
Διάσπαρτα δημόσια κτήρια λειτουργούν ως σταθερά σημεία αναφοράς μέσα στην περιοχή. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το «νεκροταφείο αναμνήσεων» : ένα διαφορετικό μνημείο, που δεν αφορά αποκλειστικά τον θάνατο αλλά τη διατήρηση και αναβίωση της μνήμης.
Η αρχιτεκτονική του οργανώνεται ως πορεία: από την τελετουργική εξαγωγή του μικροτσίπ από τη σωρό, στη μεταφορά και αποθήκευση των δεδομένων, έως την τελική τους ταξινόμηση στην ψηφιακή βιβλιοθήκη αναμνήσεων.
Με αυτόν τον τρόπο, δεν αποτελεί έναν αποκομμένο χώρο πένθους, αλλά το συγκρότημα λειτουργεί ως εκπαιδευτική μονάδα και μνημείο όλης της ανθρωπότητας.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Uchronia XXI_High Tides – SYN – ANAVIOSIS
Τυπολογία Design Studio VI – Academic Year 4
Εξεταστική περίοδος Ιούνιος 2020
Φοιτήτριες Αικατερίνη Άννα Μέκκα, Αφροδίτη Τίγκα, Ιάσων Δημήτριος Σταύρου
Επιβλέπουσα Μαγδαληνή Γρηγοριάδου
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Augmented and Mixed Reality tools in architectural practice
Η παρούσα ερευνητική εργασία διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι τεχνολογίες Επαυξημένης (AR) και Μικτής Πραγματικότητας (MR) εντάσσονται στη σύγχρονη αρχιτεκτονική πρακτική και πώς συμβάλλουν στη δημιουργία νέων υβριδικών, “phygital” χώρων. Μέσα από τη μελέτη ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας, την ανάλυση αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων και την πραγματοποίηση προσωπικών πειραματισμών, επιχειρείται να αποσαφηνιστούν οι βασικές έννοιες της Εκτεταμένης Πραγματικότητας (XR) και να παρουσιαστεί η χρησιμότητά τους για τον αρχιτεκτονικό και σχεδιαστικό τομέα.
Η έρευνα εξετάζει το θεωρητικό και ιστορικό πλαίσιο ανάπτυξης των τεχνολογιών VR, AR και MR, καταγράφει τις ομοιότητες και διαφορές τους και εστιάζει ιδιαίτερα στην AR και τη MR, καθώς είναι εκείνες που διαβρώνουν τα όρια μεταξύ φυσικού και ψηφιακού κόσμου.
Παράλληλα,, αναλύεται ο τρόπος λειτουργίας των αντίστοιχων συστημάτων, οι δυνατότητες του λογισμικού και του υλικού, καθώς και η εμπειρία του χρήστη μέσω της εμβύθισης (immersive experience).
Παρουσιάζονται οι εφαρμογές των εργαλείων AR/MR σε διαφορετικά στάδια της αρχιτεκτονικής διαδικασίας: από την οπτικοποίηση και την προεπισκόπηση αρχιτεκτονικών έργων, έως την καθοδήγηση κατασκευαστικών διαδικασιών και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Επίσης, διερευνάται το πώς οι εμβυθιστικές εμπειρίες και τα υβριδικά περιβάλλοντα μπορούν να μετασχηματίσουν την αντίληψή μας για το δομημένο περιβάλλον, εμπλουτίζοντας την αρχιτεκτονική εμπειρία με νέες διαστάσεις αλληλεπίδρασης.
Συμπερασματικά, η έρευνα καταδεικνύει ότι τα εργαλεία AR και MR δεν αποτελούν πλέον απλώς ερευνητικό αντικείμενο, αλλά ισχυρά μέσα για μια νέα χωρική κατανόηση, η οποία συνδυάζει το υλικό και το ψηφιακό.
Ανοίγουν έτσι τον δρόμο για πιο δημιουργικές, διαδραστικές και διαισθητικές μορφές αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
Διαβάστε αναλυτικά την ερευνητική εργασία εδώ!
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Augmented and Mixed Reality tools in architectural practice
Τυπολογία Ερευνητική Εργασία
Εξεταστική περίοδος Φεβρουάριος 2023
Φοιτήτρια Αικατερίνη Άννα (Κατιάνα) Μέκκα
Επιβλέπουσα Ιωάννα Συμεωνίδου
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Stairway to Heaven
Το έργο ξεκίνησε με έναν πρακτικό στόχο: τον σχεδιασμό μιας σκάλας που θα συνδέει μια μελλοντική εξοχική κατοικία με την απομονωμένη παραλία Μπελιάν, στο Νότιο Πήλιο. Η σκάλα μελετήθηκε με σεβασμό στο τοπίο, ώστε να προσφέρει πρόσβαση χωρίς να διαταράσσει τη φυσική ισορροπία.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, η φράση «stairway to heaven» γεννήθηκε αυθόρμητα, αποτυπώνοντας την εμπειρία της καθόδου προς τα κρυστάλλινα νερά.
Σταδιακά, η σκάλα απέκτησε έναν συμβολικό χαρακτήρα, ως έννοια μετάβασης και σύνδεσης: από το βουνό στη θάλασσα και αντίστροφα, από τον ιδιωτικό χώρο στο ανοιχτό τοπίο, από την πραγματικότητα στο ονειρικό.
Οι σουρεαλιστικές απεικονίσεις επιχειρούν να εκφράσουν αυτή τη διάσταση. Λειτουργούν ως ποιητικά κολάζ που αναδεικνύουν τη σκάλα ως εργαλείο μετάβασης και αφηγηματικό μονοπάτι. Κάθε βήμα της γίνεται εμπειρία αποκάλυψης, μετατρέποντας μια απλή κίνηση σε τελετουργία.
Έτσι, μια ανάγκη πρόσβασης εξελίχθηκε σε αρχιτεκτονική χειρονομία με συμβολική και συναισθηματική βαρύτητα: μια «stairway to heaven» που συνδέει τόπους αλλά και καταστάσεις του νου.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Stairway to heaven
Τυπολογία Ερευνητική Εργασία
Εξεταστική περίοδος Ιούλιος 2020
Φοιτήτρια (architect in practice) Αικατερίνη Άννα (Κατιάνα) Μέκκα
Επιβλέπων (owner of the architectural office) αρχιτέκτονας Μιχάλης Θέμελης
University (αρχιτεκτονικό γραφείο στα πλαίσια πρακτικης άσκησης) Αρχιτεκτονικό γραφείο Michalis Themelis Architects Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
READ ALSO: Μεσογειακές αντανακλάσεις του μοντέρνου. Η επανερμηνεία του «χαμηλού» μέσα από το έργο του αρχιτέκτονα Bernard Rudofsky | Ερευνητική εργασία της Μανουσάκη Ειρήνης