This diploma thesis, by Vasiliki Iliopoulou, and Felisia Tastani attempts an experiment of de-institutionalization on the Voula peninsula of Attica. A rocky coastal front (east), the property of PIKPA (north), and the former Voula EOT camping (west), form the physical limits of the peninsula.The intervention project includes an inclusive summer camping that follows the logic of Crip theory and an accessible beach interconnected by a network of paths. Crip Theory was formulated in the 1960s and is a radical critique of disability theory imposing that an accessible world is possible.
-text by the authors
The intervention straddles the line between utopia and reality. It, therefore, refers to a different society ready to embrace Michael Oliver’s Social Model of Disability and goes against the current medical-centric approach to disabled people. At the same time, it opposes the current gentrification of the area and the fragmentation of the waterfront by properties.
The proposal, in general terms, consists of the continuation of the existing road within the site as a main pedestrian walkway, which is the axis and boundary for the functional differentiation of the areas it passes through and for the development of individual “places”.
We choose a part of the south coastal front at the beginning of the Akra Aixoni peninsula as the focal area for the intervention. In terms of design, the main idea is to remove the existing boundary barrier that divides the beach into two sub-places and to place the axis of movement on this track. The composition is organized in a fan-like canvas that allows optical escapes to the sea.
The network includes: a) four triads of houses, in a Π plan, to form a community with a shared courtyard, b) the collective building with its open space, c) the open square – play area around the existing dining hall, and d) the beach area with its accessible facilities.
The aim was to design an open summer cohabitation system where disabled and non-disabled people live together and are trained for their autonomy in real conditions. The overcoming of exclusions would be possible by maintaining the accessibility chain. By placing autonomous access systems starting from accessible parking areas, reaching to sea track systems that allow entering the sea.
The architecture of inclusion could also be expressed through the choice of forms and materials. The programmatic goal, at the same time, was the creation of light and economical construction, with materials that will not alter the coastal landscape of Voula and comply with environmental regulations (Government Gazette 2004). Wooden frames and fillings are suggested for cabanas, the community building, the refreshment area, and semi-outdoor structures such as locker rooms and shared bathrooms.
In addition, natural materials, specifically the Rammed-Earth construction technique, are proposed in the elongated, partition walls, which delimit the camping communities and ensure privacy for those who live temporarily in the cabanas. The project is therefore based on design principles of inclusion and accessibility.
It aspires to be a proposal that goes beyond the holiday character of the intervention area, which is not limited to the summer months, but is a proposal for public living, a manifesto for overcoming the barriers and exclusion of disabled people.
Facts & Credits
Project title Crip camping: A deinstitutionalization experiment in theVoula Peninsula
Students Vasiliki Iliopoulou, Felisia Tastani
Date October 2021
Course Diploma thesis
Supervisors Stavros Stavrides, Panagiotis Vasilatos
Institution School of Architecture, National Technical University of Athens
Η παρούσα διπλωματική εργασία, από τις Ηλιοπούλου Βασιλική και Ταστάνη Φελίσια επιχειρεί ένα πείραμα αποϊδρυματοποίησης στη χερσόνησο της Βούλας, η οποία οριοθετείται από βραχώδες παραλιακό μέτωπο (ανατολικά), την ιδιοκτησία του ΠΙΚΠΑ- ΠΑΑΠ (βόρεια) και το πρώην κάμπινγκ Βούλας ΕΟΤ (δυτικά). Το πρόγραμμα επέμβασης περιλαμβάνει ένα θερινό συμπεριληπτικό κάμπινγκ στη λογική της Crip theory, και μία προσβάσιμη παραλία που διαπλέκονται μεταξύ τους με ένα δίκτυο διαδρομών.
-text by the authors
Η Crip Theory διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1960 στην Αμερική και αποτελεί μια ριζοσπαστική κριτική στην θεώρηση της αναπηρίας που διατυπώνει πως ένας προσβάσιμος κόσμος είναι εφικτός.
Η παρέμβαση ακροβατεί ανάμεσα στην ουτοπία και την πραγματικότητα.
Αναφέρεται, λοιπόν, σε μια διαφορετική κοινωνία έτοιμη να ασπαστεί το Κοινωνικό Μοντέλο Αναπηρίας του Michael Oliver, και να έρθει κόντρα στην σημερινή ιατροκεντρική προσέγγιση των αναπήρων ατόμων. Ταυτόχρονα αντιτάσσεται σε ρεύματα εξευγενισμού της περιοχής, τον κατακερματισμό του παραλιακού μετώπου από ιδιοκτησίες και τον αποκλεισμό της περιοχής από
τον αστικό ιστό.
Η πρόταση σε επίπεδο γενικής διατύπωσης συνίσταται στην συνέχιση του υπάρχοντος δρόμου στο εσωτερικό της έκτασης ως βασικού πεζοδρόμου-ραχοκοκαλιάς που αποτελεί άξονα-όριο στην λειτουργική διαφοροποίηση των περιοχών που διαπερνά και στην ανάδειξη επιμέρους «τόπων».
Η κεντρική ιδέα, συνίσταται στην αφαίρεση του υφιστάμενου ορίου-κάγκελου που διαχωρίζει την παραλία Βούλας σε δυο επιμέρους τόπους για ανάπηρους και μη, και στην τοποθέτηση του άξονα κίνησης στο ίχνος αυτό. Η σύνθεση οργανώνεται σε ένα κάναβο που θυμίζει βεντάλια και επιτρέπει φυγές προς την θάλασσα.
Το δίκτυο περιλαμβάνει: α) τέσσερις τριάδες οικίσκων, σε κάτοψη Π, που σχηματίζουν κοινότητα με κοινή αυλή, β) το συλλογικό κτίριο με τον υπαίθριο χώρο του, γ) την ανοιχτή πλατεία- χώρο παιχνιδιού γύρω από την υφιστάμενη τραπεζαρία και δ) την περιοχή της παραλίας με τις προσβάσιμές εγκαταστάσεις της.
Παράλληλα, επιχειρείται να τηρηθεί η αλυσίδα προσβασιμότητας, μέσω συστημάτων αυτόνομης πρόσβασης που πρόκειται να ξεκινούν από το σημείο στάθμευσης ενός αναπηρικού οχήματος έως την θάλασσα (seatrack) ,για άτομα με κινητικά προβλήματα και άτομα με προβλήματα όρασης. Η αρχιτεκτονική της ζωής-μαζί και της συμπερίληψης, που αποτέλεσαν στόχο του προγράμματος της διπλωματικής, εκφράζονται και μέσω της επιλογής των μορφών και υλικών.
Επιδιώκεται ο σχεδιασμούς ενός ανοιχτού συστήματος θερινής συμβίωσης που θα επιτρέπει την συνύπαρξη αναπήρων και μη, την υπέρβαση των αποκλεισμών και την εκπαίδευση για αυτονομία και αυτοεξυπηρέτηση τους σε πραγματικές συνθήκες. Προγραμματικός στόχος, παράλληλα, ήταν η δημιουργία μιας ελαφριάς και οικονομικής κατασκευής, με υλικά που δεν θα αλλοιώνουν το παραθαλάσσιο τοπίο της Βούλας και συμβαδίζουν με τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς (ΦΕΚ 2004).
Προτείνεται ξύλινος σκελετός και πληρώσεις για τους οικίσκους, το κτίριο κοινότητας, και το αναψυκτήριο, και τις ημι-υπαίθριες κατασκευές όπως είναι τα αποδυτήρια και κοινόχρηστα μπάνια. Επιπλέον, φυσικά υλικά και συγκεκριμένα η τεχνική κατασκευής Rammed- Earth (ή αλλιώς πατημένη γη), προτείνεται στους επιμήκεις, διαχωριστικούς τοίχους, που οριοθετούν τις κοινότητες του camping και εξασφαλίζουν ιδιωτικότητα στα άτομα που κατοικούν προσωρινά στους οικίσκους.
Συνοψίζοντας, η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί ένα εγχείρημα με σχεδιαστικές αρχές συμπερίληψης και προσβασιμότητας που φιλοδοξεί να αποτελέσει μία πρόταση που ξεπερνά τον παραθεριστικό χαρακτήρα της περιοχής επέμβασης, που δεν περιορίζεται στους θερινούς μήνες, αλλά αποτελεί πρόταση δημόσιας συμβίωσης, ένα μανιφέστο για την υπέρβαση των εμποδίων και του αποκλεισμού των αναπήρων ατόμων.
Facts & Credits
Τίτλος εργασίας Crip Camping: Ένα πείραμα αποϊδρυματοποίησης στη χερσόνησο της Βούλας
Φοιτήτριες Ηλιοπούλου Βασιλική, Ταστάνη Φελίσια
Χρονολογία Οκτώβριος 2021
Μάθημα Διπλωματική εργασία
Επιβλέποντες καθηγητές Σταύρος Σταυρίδης, Βασιλάτος Παναγιώτης
Σχολή Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
READ ALSO: "Νεκρόπολις" | Διπλωματική εργασία σχεδιασμού απο τη Μαρία Φουστάνου