WATER CIRCLE[S] featured in Tallinn Architecture Biennale 2017 | Constantine Bouras, Evita Fanou

text in EN, GR

WATER CIRCLE[S], a water management prototype, was presented at the Tallinn Architecture Bienniale [13 September – 27 October 2017]. The Biennale, titled BioTallinn, addressed issues like contemporary socio-ecological systems, adaptive design in urban contexts, resource smart architecture for power or clean water generation, waste management and air purification, among others. The purpose of the WATER CIRCLE[S] project is the engagement in a broader debate on such a relevant global topic, as the one of rainwater management in extreme weather conditions.

The research addresses the issue of water management through a constructed equivalent of a natural wetland. This park prototype constitutes an urban drainage corridor – with water tanks and permeable surfaces – that decreases the rate, velocity and volume of surface water runoff in cases of heavy rainfall, helping protect adjacent and downstream properties, as well as the broader area from flood damage.

The research used New York as a case study for the design prototype, since the city was severely affected by the megastorm Sandy. The intention is to see how such infrastructure can perform within a very dense urban fabric and how it could potentially be applied, as a relief zone, anywhere. The design idea of the project is based on the concept of gravity and the circle of water: tanks that receive, collect, store and treat rainwater, functioning through a topographical height difference.

The park is a machine that collects water, diverts it to various neighborhood activities related to water (swimming pools, fountains, playgrounds, etc.) and eventually returns it to the ground. Park users witness this water circle process.

The building sloping roof channels the water towards water tanks under the sport courts. Perforated metal grids, instead of non-permeable finish materials, are selected for the walking paths, so that these surfaces contribute to channeling rain water into the tanks as well. The water tanks, by temporarily storing floodwater, perform as a flood control mechanism. The collected water is used either for watering or for the swimming pools of the park. The successive park zones are designed as gradually more permeable, with activity pockets which can receive water in emergency situations and with planted areas where soil is always facilitating water absorption.

In parallel with conveying, storing, filtering and managing storm water, the park aspires to render itself as a viable urban node, where diverse open-air and indoor activities take place. Eventually, mechanisms will be operating in parallel across layers: a constant flow of water from one tank to the other below surface and a constant flow of programmatic activities on the park’s surface – these two flows ending up intersecting and interweaving with one another. Architecture and urban infrastructure are integrated and function together in this scheme. Infrastructure is not hidden, but is part of the park’s programmatic functions. The park becomes an articulated rainwater management mechanism – and so the community is finally part of the water circle, from rain to the soil.

____

Constantine Bouras studied Architecture at the National Technical University of Athens, Greece and Urban Design at the Harvard Graduate School of Design. He has worked in architectural firms in Athens, Milan and New York, where he is currently practicing. His work has been exhibited in Athens, New York and the Toyo Ito Museum in Japan.

Evita Fanou is an architect with a Master of Science in Advanced Architectural Design from Columbia University and a professional degree in Architecture from Aristotle University of Thessaloniki, Greece. She has been awarded prizes and honorable mentions in International and European architectural competitions and has lectured in various universities in Athens and New York.

---

Η έρευνα WATER CIRCLE[S], ένα μοντέλο διαχείρησης ομβρίων υδάτων, παρουσιάστηκε στη Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής του Ταλίν [13 Σεπτεμβρίου – 27 Οκτωβρίου 2017]. Η Μπιεννάλε, με τίτλο BioTallinn, πραγματεύτηκε σύγχρονα κοινωνικο-οικολογικά θέματα, θέματα προσαρμοστικού σχεδιασμού σε αστικά περιβάλλοντα και έξυπνης αρχιτεκτονικής διαχειρίσης πόρων για παραγωγή ενέργειας ή καθαρού νερού, διαχείρισης αποβλήτων και καθαρισμό του αέρα μεταξύ άλλων.  Σκοπός της έρευνας WATER CIRCLE[S] είναι η συμμετοχή στον ευρύτερο διάλογο για ένα θέμα τόσο επίκαιρο σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως αυτό της διαχείρισης ομβρίων υδάτων σε περιπτώσεις έκτακτων συνθηκών.

Η έρευνα ασχολείται με τη διαχείρισης των ομβρίων υδάτων μέσω ενος σχεδιασμένου αστικού τοπίου που λειτουργεί όπως ένας φυσικός υγρότοπος. Αυτό το πάρκο σχεδιάστηκε ως μία πρωτοτυπολογία για έναν μηχανισμό διαχείρισης του νερού, με δεξαμενές απορροής και διαπερατές επιφάνειες, που μειώνουν τον ρυθμό, την ταχύτητα και τον όγκο της απορροής επιφανειακών υδάτων σε περιπτώσεις έντονων βροχοπτώσεων, βοηθώντας στην αντιπλημμυρική προστασία των παρακείμενων οικοπέδων και της ευρύτερης περιοχής.

Η έρευνα ξεκίνησε επιλέγοντας τη Νέα Υόρκη ως πεδίο μελέτης, καθώς η πόλη επηρεάστηκε πολύ έντονα από το μεγα-τυφωνα Sandy. Η πρόθεση είναι να εξετάσουμε πώς μια τέτοια αστική υποδομή μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε ένα πολύ πυκνό αστικό ιστό.  Ως μία ανακουφιστική ζώνη σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων, το πάρκο θα μπορούσε να εφαρμοστεί οπουδήποτε. Η ιδέα σχεδιασμού του πάρκου βασίζεται στην έννοια της βαρύτητας και του κύκλου του νερού: δεξαμενές που συλλέγουν, αποθηκεύουν και επεξεργάζονται τα βρόχινα ύδατα λειτουργώντας μέσω μιας τοπογραφικής υψομετρικής διαφοράς.

Το πάρκο είναι μία μηχανή, που συλλέγει το νερο, το διοχετεύει σε διάφορες δραστηριότητες για τη γειτονια που έχουν σχέση με το νερό (πισινες, συντριβάνια, παιδικές χαρες κτλ) και εν τέλει το επιστέφει στη γή. Οι χρήστες του πάρκου γίνονται μάρτυρες όλης αυτής της διαδικασίας κύκλου του νερού.  H κεκλιμένη οροφή του κτηρίου διοχετεύει το βρόχινο νερό προς τις δεξαμενές κάτω απο τους χώρους των αθλοπαιδιών. Διάτρητες σχάρες, αντί για μη διαπερατά υλικά, επιλέγονται για την υπαίθρια δαπεδόστρωση, ώστε και αυτές οι επιφάνειες να συνείσφερουν στην διοχέτευση του βρόχινου νερού στις δεξαμενές, οι οποίες λειτουργούν ως ανακουφιστικός μηχανισμός, με την προσωρινή αποθήκευση των ομβρίων υδάτων. Απο εκει, το νερό αυτό χρησιμοποιείται είτε για άρδρευση, είτε στις κολυμβητικές πισίνες του πάρκου. Σταδιακά, οι ζώνες του πάρκου σχεδιάζονται όλο και πιο διαπερατές, με θύλακες δραστηριοτήτων που μπορούν να πλημμυρίσουν σε περίπτωση ανάγκης και με χώρους φύτευσης που πάντα επιτρέπουν την δίοδο του νερού.

Παράλληλα με την αποθήκευση, το φιλτράρισμα και τη διαχείρηση των ομβρίων υδάτων, το πάρκο με το περίπτερο του φιλοδοξεί να καταστεί ένας βιώσιμος αστικός κόμβος όπου διεξάγονται ποικίλες δραστηριότητες. Εν τέλει, ο στόχος είναι οι διάφοροι μηχανισμοί να λειτουργούν παράλληλα πάνω και κάτω από το έδαφος, σε δύο επίπεδα: μια υπόγεια συνεχής ροή νερού από τη μια δεξαμενή στην άλλη και μια υπέργεια σταθερή ροή προγραμματικών δραστηριοτήτων στην επιφάνεια του πάρκου – καταλήγοντας αυτές οι δύο ροές να διασταυρώνονται και να αλληλοσυνδέονται η μια με την άλλη. Η αρχιτεκτονική και οι αστικές υποδομές ενσωματώνονται και λειτουργούν μαζι σ’αυτη την πρόταση. Οι υποδομές δεν είναι κρυμμένες, αλλά αποτελούν μέρος των προγραμματικών λειτουργιών του πάρκου, το οποίο γίνεται στο σύνολό του ο μηχανισμός διαχείρισης ομβρίων υδάτων – και έτσι τελικά η κοινότητα γίνεται μέρος του κύκλου του νερού, από τη βροχή στο χώμα.

____

Ο Κωνσταντίνος Μπούρας σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Αστικό Σχεδιασμό στο Πανεπιστημίο Harvard.  Έχει εργαστεί σε αρχιτεκτονικά γραφεία στην Αθήνα, το Μιλάνο και τη Νέα Υόρκη, όπου δραστηριοποιείται τώρα. Η δουλειά του έχει εκτεθεί στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, καθώς και στο Μουσείο του Toyo Ito στην Ιαπωνία.

Η Εβίτα Φανού είναι αρχιτέκτονας με μεταπτυχιακές σπουδές  στο Graduate School of Architecture του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης και προπτυχιακές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εχει διακριθεί με βραβεία και μνείες σε διεθνείς και ευρωπαικούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και έχει δώσει αρχιτεκτονικές διαλέξεις στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη.

Want to see more architectural installations? Check out the “Aidah- An invisible city” in Dubai Fashion week, right here!
–
Σας ενδιαφέρει να δείτε περισσότερα αρχιτεκτονικά installations? Δείτε εδώ, το πρότζεκτ “Aidah- An invisible city” που έγινε στα πλαίσια του Dubai Fashion week.

READ ALSO: A 3-night-only Club in Miami designed by Carsten Höller for Prada