To Archisearch συνομίλησε με τον Νικόλα Ψωμιάδη, νέο αρχιτέκτονα, με σπουδές αρχικά στο UCLAN στην Αγγλία και έπειτα στο Politecnico di Milano, και ιδρυτή της εταιρείας Hype Designers.
«Πως θα έμοιαζε μια καρέκλα εμπνευσμένη από μια παιδική ταινία» ήταν το ερώτημα που κέντρισε το ενδιαφέρον του Νικόλα βλέποντας τη γνωστή παιδική ταινία «MONSTERS INC.», υπό το πρίσμα του αρχιτέκτονα-σχεδιαστή αυτή τη φορά. Κάθε χαρακτήρας, μεταφράστηκε σχεδιαστικά σε μία καρέκλα εμπνευσμένη από αυτόν, μαρτυρώντας στοιχεία τόσο από την εμφάνιση όσο και από την προσωπικότητα του. 

Πες μας δυο λόγια για την πορεία σου μέχρι σήμερα όσον αφορά τη σχέση σου με την Αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό.

Η σχέση μου με την αρχιτεκτονική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, από το σχολείο ακόμα, όπου απέκτησα μεγάλο ενδιαφέρον για το σχέδιο. Το ενδιαφέρον αυτό εξελίχθηκε σε πάθος για την αρχιτεκτονική. Τελειώνοντας το σχολείο, συνειδητοποιημένος, ξεκίνησα προετοιμασία για να φύγω στο εξωτερικό και έναν χρόνο αργότερα, έφτασα στο UCLAN στην Αγγλία από όπου έλαβα το πτυχίο μου στην αρχιτεκτονική. Έμεινα για 4 χρόνια και παράλληλα εργαζόμουν σαν φωτογράφος. Έπειτα, σπούδασα στο Politecnico di Milano, στην Ιταλία , όπου ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου. Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζομαι σαν αρχιτέκτονας στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα, έχω ιδρύσει την δική μου εταιρία, Hype Designers.

«Πως θα έμοιαζε μια καρέκλα εμπνευσμένη από μια παιδική ταινία»; Τι σε έκανε να ασχοληθείς με αυτό το ερώτημα; Γιατί διάλεξες την ταινία MONSTERS INC.; Τι σε ενέπνευσε σε αυτή;

Κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα και τις γνώσεις που έχει. Βλέποντας για ακόμη μια φορά την ταινία «MONSTERS INC.» και με τις γνώσεις που έχω πάνω στον κλάδο, αναρωτήθηκα «πως θα έμοιαζε μια καρέκλα εμπνευσμένη από μια παιδική ταινία;».

Η σχεδιαστική προσέγγιση ξεκίνησε με την ανάλυση τον κάθε χαρακτήρα ως προς το χρώμα, την υφή, το σχήμα αλλά και την «προσωπικότητα» του. Η μεγάλη ποικιλομορφία στους χαρακτήρες με οδήγησε στην απόφαση να σχεδιάσω μια συλλογή από έπιπλα, συγκεκριμένα καρέκλες.

Από κάθε χαρακτήρα εμπνέεται και μια καρέκλα, ποια χαρακτηριστικά του μετατρέπονται σε μορφές και σχήματα και με ποιον τρόπο; Είναι στοιχεία που αφορούν την όψη του η/και το χαρακτήρα του; Δώσε μας κάποια παραδείγματα. Εκτός από το χρώμα, όπου η συσχέτιση τους είναι προφανής, με ποιον τρόπο συνδέεται η επιλογή των υλικοτήτων με τον αντίστοιχο ήρωα της ταινίας κάθε φορά;

Ο κάθε χαρακτήρας αποτέλεσε έμπνευση για μια καρέκλα, ο James είναι μεγάλος, fluffy και έχει αυτή τη στοργικότητα. Έτσι, τον φαντάστηκα σαν μια καρέκλα πολύ άνετη να καθίσεις, η οποία θα εξέπεμπε μια ζεστασιά. Ο Randall σε αντίθεση, είναι ένας αρκετά «ύπουλος» χαρακτήρας. Είναι λεπτοκαμωμένος και μακρόστενος όπως και η μορφή της καρέκλας, στην οποία αν καθόσουν θα ήσουν αρκετά προσεχτικός μην πέσεις. Ο Henry, σαν μοχθηρός και τρομακτικός χαρακτήρας, δημιουργήθηκε από μια διασταύρωση μεταξύ αράχνης και καβουριού. Σαν καρέκλα, έχει παρόμοιο κέλυφος και είναι αρκετά άβολη. Η μαύρη τρύπα στο κέντρο της παρομοιάζεται με τον φόβο του αγνώστου και της απληστίας.

Τέλος, το αποτέλεσμα αυτού του προτζεκτ ήταν να επαναπροσεγγίσω και να επανασχεδιάσω τις καρέκλες με στόχο την δημιουργία μοναδικών επίπλων που προκαλούν παιδικά συναισθήματα και πυροδοτούν την περιέργεια.

Ποια προγράμματα χρησιμοποίησες για τον σχεδιασμό των επίπλων;

Για τον σχεδιασμό των επίπλων χρησιμοποίησα το Rhino σε συνδυασμό με το V-Ray.

Ως νέος αρχιτέκτονας τι πιστεύεις για τις νέες τεχνολογίες (VR & AI) που έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνιση τους στην πρακτική της αρχιτεκτονικής και του σχεδιασμού;

To VR βρίσκεται στον χώρο της αρχιτεκτονικής εδώ και κάποια χρόνια. Μέσω αυτής της τεχνολογίας μπορείς να περιηγηθείς σε ένα οποιοδήποτε χώρο πριν αυτό κατασκευαστεί. Με τον ίδιο τρόπο που η τεχνολογία των τρισδιάστατων φωτορεαλιστικών σχεδίων έχει επιτρέψει την καλύτερη κατανόηση ενός δισδιάστατου σχεδίου, έτσι και το VR γεφυρώνει ακόμη περισσότερο το «χάσμα» μεταξύ πελάτη και σχεδιαστή.

Το AI έχει έρθει πιο πρόσφατα στον κλάδο και μάλιστα πολύ δυναμικά. Πλέον είναι πολύ πιο εύκολο για τους δημιουργούς να επεξεργάζονται φωτογραφίες μέσω του Photoshop Beta και την λειτουργία AI. Μπορείς πολύ εύκολα με την βοήθεια του να αντικαταστείς/ βελτιώνεις αντικείμενα και εικόνες καθώς και να το χρησιμοποιήσεις σαν μια πηγή έμπνευσης. Πιστεύω ότι στο άμεσο μέλλον θα μπορεί οποιοσδήποτε πολύ αποτελεσματικά να «ζητάει» από προγράμματα AI να του παρέχουν μια ολοκληρωμένη λύση (ή πολλές) ενός χώρου, που με μία εντολή θα μπορεί να το δει τρισδιάστατα ή ακόμα και με VR και αφού το εγκρίνει, θα μπορεί να προχωρήσει αυτόματα στην αγορά των υλικών ή και προϊόντων.

Πιστεύω πως η πρόκληση των αρχιτεκτόνων, κυρίως των νέων, είναι να αξιοποιούν τα διαθέσιμα τεχνολογικά εργαλεία ώστε να πετυχαίνουν τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα τόσο ως προς την σχεδιαστική ελευθερία αλλά και ως προς την καλύτερη αντίληψη του ίδιου του χώρου, χωρίς όμως αυτό να γίνεται αυτοσκοπός.

Πολλές φορές οι σχεδιαστές βασιζόμαστε καθαρά πάνω στα τεχνολογικά μέσα με πρόθεση να κάνουμε κάτι εντυπωσιακό και καινοτόμο παραμελώντας το ανθρωποκεντρικό μοντέλο.

READ ALSO: The Black Pavilion | by Buero Wagner-Fabian A. Wagner