Η εργασία με τίτλο EPANA (PLASTIKI) XRISI εστιάζει σε ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο του νησιού Τρίκερη αναζητώντας στρατηγικές δημιουργικής επανάχρησης που αφορούν στην μνήμη, την αρχιτεκτονική, τα υλικά και το περιβάλλον. Οι φοιτήτριες Ζέτα Γεωργία Κούκιου και Φωτεινή Τερέζα Τσάκαλου προτείνουν την δημιουργία μιας υποδομής φροντίδας, ως σύνθεση τοπίου, ανθρώπων, μηχανών και γνώσεων.
Το πρότζεκτ εξετάζει δημιουργικές προσεγγίσεις για τη φροντίδα της μνήμης μέσα από πρακτικές επανάχρησης, εστιάζοντας στο νησί του Τρικερίου.
Δεδομένου ότι η μνήμη δεν είναι ποτέ αμιγώς ιστορική και δεν διαχωρίζεται από το περιβάλλον στο οποίο λαμβάνει χώρα, γίνεται μια επεξεργασία του εμποτισμού των προηγούμενων περιόδων στο τοπίο.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες του νησιού, συνδυάζονται τεκμήρια διαφορετικής χρονικότητας και ιστορικότητας, ώστε να δημιουργηθεί μια υποδομή φροντίδας με βασικούς άξονες τη φύση, την ιστορία και την επανάχρηση.
Το σημερινό ζήτημα της συσσώρευσης σκουπιδιών στις ακτές του νησιού καθιστά απαραίτητη την επανάχρηση υφιστάμενων δομών με νέους τρόπους.
Το κτιριακό απόθεμα του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου «Τρίμη» επαναχρησιμοποιείται για να στεγάσει το νέο πρόγραμμα.
Η πρώτη κτιριακή μονάδα αποτελείται από μια μόνιμη έκθεση – αρχείο αφιερωμένο στη μνήμη των εξορίστων και στην ιστορία του νησιού, μια μικρή βιβλιοθήκη, ένα ανοικτό εργαστήριο πλήρως εξοπλισμένο με εργαλεία και μηχανήματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε κατά τη διάρκεια της απασχόλησής του εκεί, καθώς και ξενώνες για τους συμμετέχοντες στα εργαστήρια και το δώμα με τους κοινόχρηστους χώρους της κουζίνας και των πλυντηρίων.
Το νέο πρόγραμμα ολοκληρώνεται με τη μετατροπή της δεύτερης κτιριακής μονάδας σε εργαστήριο της κοινότητας Precious Plastic.
Αναγνωρίζοντας το μέγεθος του προβλήματος της πλαστικής ρύπανσης, αυτό το παγκόσμιο έργο ανοικτού σχεδιασμού βασίζεται στους ανθρώπους για να γίνει η απαραίτητη αλλαγή.
Είναι ένας συνδυασμός ανθρώπων, μηχανών, πλατφορμών και γνώσεων που έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό παγκόσμιο και χαμηλού κόστους σύστημα ανακύκλωσης.
Στα πλαίσια της πιο άμεσης φροντίδας της μνήμης γίνεται μια πρόταση αποκατάστασης των τεκμηρίων της δεκαετίας του ’40, επιδιώκοντας την αναπαράσταση των κτισμάτων από εκείνη την περίοδο της εξορίας.
Στα τεκμήρια συμπεριλαμβάνονται το μαγειρείο, το θέατρο και η σκοπιά.
Αυτό προτείνεται να γίνει με τη συμπλήρωση των «κενών» της υπάρχουσας μορφής των ερειπίων με ανακυκλωμένο υλικό που θα παραχθεί και θα επεξεργαστεί στη δομή που αναλύθηκε παραπάνω.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, το έργο επιδιώκει να δώσει νέα ζωή σε αφηγήσεις του παρελθόντος, εντάσσοντάς τες στον σημερινό κοινωνικό ιστό.
Έτσι, η πρόταση υπερβαίνει την απλή διατήρηση της μνήμης. Ανοίγει έναν ευρύτερο διάλογο γύρω από την αειφόρο διαβίωση, τη συνέχιση της πολιτιστικής ταυτότητας και την ενδυνάμωση των τοπικών κοινοτήτων.
Η επανάχρηση παρουσιάζεται όχι μόνο ως πρακτική ή περιβαλλοντική στρατηγική, αλλά και ως πολιτιστική και συναισθηματική πράξη που τιμά το παρελθόν ενώ διαμορφώνει το μέλλον.
Με τη σύνδεση παραδοσιακής γνώσης και σύγχρονου σχεδιασμού, το έργο προτείνει ένα ουσιαστικό μοντέλο ανθεκτικότητας και ανανέωσης για μικρές, ιστορικά σημαντικές κοινότητες στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου EPANA (PLASTIKI) XRISI
Τύπος έργου Ακαδημαϊκή Εργασία
Φοιτήτριες Ζέτα Γεωργία Κούκιου, Φωτεινή Τερέζα Τσάκαλου
Επιβλέπων καθηγητής Ζήσης Κοτιώνης
Ημερομηνία παρουσίασης Φεβρουάριος 2023
Πανεπιστημιακό ίδρυμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Κείμενο από τις δημιουργούς
The project titled “Re(plastic) Use” focuses on an abandoned hotel building on the island of Trikeri, exploring strategies of creative reuse that engage with memory, architecture, materials, and the environment. Students Zeta Georgia Koukio and Fotini Tereza Tsakalou propose the creation of a care infrastructure, a composition of landscape, people, machines, and knowledge.
The project explores creative approaches to memory care through practices of reuse, focusing on the island of Trikeri.
Given that memory is never purely historical and cannot be separated from the environment in which it takes place, the project processes how past eras are embedded in the landscape.
Taking into account the island’s current needs, evidence from different temporalities and historicities is combined to create a care infrastructure centered around nature, history, and reuse.
The contemporary issue of waste accumulation along the island’s shores makes the reuse of existing structures in new ways essential.
The architectural stock of the abandoned “Trimi” hotel is repurposed to house the new program.
The first building unit consists of a permanent exhibition and archive dedicated to the memory of the exiles and the history of the island, a small library, an open workshop fully equipped with tools and machines accessible to anyone engaged with the space, as well as guest rooms for participants in the workshops, and a rooftop area with communal kitchen and laundry facilities.
The new program is completed with the conversion of the second building unit into a community workshop for the Precious Plastic initiative.
Recognizing the scale of plastic pollution, this global open-design project relies on people to bring about necessary change.
It is a combination of people, machines, platforms, and knowledge designed to create an alternative, global, low-cost recycling system.
As part of the more immediate care for memory, a proposal is made to restore the remnants from the 1940s, aiming to represent the buildings from the exile period.
These include the kitchen, the theater, and the guard post.
This is proposed to be achieved by filling in the “gaps” of the existing ruins using recycled material produced and processed within the aforementioned structure.
Through this process, the project seeks to give new life to past narratives, integrating them into the present social fabric.
In this way, the proposal goes beyond mere preservation of memory. It opens a broader dialogue around sustainable living, the continuation of cultural identity, and the empowerment of local communities.
Reuse is presented not only as a practical or environmental strategy, but also as a cultural and emotional act that honors the past while shaping the future.
By linking traditional knowledge with contemporary design, the project proposes a meaningful model of resilience and renewal for small, historically significant communities in our ever-changing world.
Facts & Credits
Project title EPANA (PLASTIKI) XRISI
Type University Project
Students Koukiou Zeta Georgia, Tsakalou Fotini Tereza
Supervisor Kotionis Zisis
Presentation Date February 2023
University University of Thessaly, School of Architecture
Text by the authors
READ ALSO: Co-Working Office Design | Diploma Thesis by Panagiotopoulou Sofia and Panagiotou Katerina