HOTEL EXPERIENCE 2025 // Meet the Speakers: Double Decker | Μια συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο

Με αφορμή τη συμμετοχή τους στο Hotel Experience που επιστρέφει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο χώρο της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων το Σαββατοκύριακο 18 & 19 Οκτωβρίου 2025, ο Διονύσης Μαρίνος συνομιλεί με τους Ιδρυτές των Double Decker,  Wilhelm Finger και Melita Skamnaki. Σε επιμέλεια περιεχομένου από το Archisearch, καλλιτεχνική διεύθυνση και experience design από το γραφείο Flux-Office, creative direction & οργάνωση παραγωγής από τον Βασίλη Μπαρτζώκα της Design Ambassador, μια συμπαραγωγή με την Aris Marinakis Architectural Editions, το Hotel Experience εμπνέεται από την αρχιτεκτονική ταυτότητα του χώρου, ενσωματώνοντας τον βιομηχανικό του χαρακτήρα στο σχεδιασμό.

-γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Η τέχνη δεν υπάρχει για να διακοσμεί. Υπάρχει για το αισθητικό της αποτέλεσμα, για την εμπειρία που προσφέρει στο βλέμμα του θεατή. Το ότι έχει την «ικανότητα» να συνυπάρχει σε διάφορους ετερόκλιτους χώρους και σε διαφορετικά περιβάλλοντα, δείχνει πως το εύρος της είναι απροσμέτρητο.

Οι Double Decker είναι μια θαυμαστή ομάδα επιμελητών τέχνης που δεν περιορίζουν την οπτική τους μόνο σε χώρους που συνήθως η τέχνης επιδρά, αλλά την εντάσσουν στην καθημερινότητα. Σε ξενοδοχεία, υπερωκεάνια, σε δημόσιους χώρους. Το όραμά τους είναι να προσελκύουν τους «ανυποψίαστους» περαστικούς και τους προσφέρουν μια διαφορετική οπτική του κόσμου. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν εξηγούν τα κίνητρά τους κι αυτά που τους ωθούν να προσεγγίζουν την τέχνη και την αρχιτεκτονική ως άρρηκτα συνδεδεμένες τέχνες. 

Διονύσης Μαρίνος: Η δουλειά σας βασίζεται στην τολμηρή τέχνη. Πώς μπορεί η παρατήρηση τέτοιων έργων να διεγείρει το πνεύμα του καθημερινού ανθρώπου;

MICHAEL BAUMGARTEN – BAVARIAN ROCOCO INSTALLATION | PRIVATE DINING ROOM HALLWAYS (COURTESY DOUBLE DECKER)

Double Decker: Η τέχνη δεν χρειάζεται πάντα να είναι τολμηρή από μόνη της, αλλά οι δικές μας επιμελημένες συλλογές είναι τολμηρές ως προς τον τρόπο που συνδυάζουμε τα έργα. Δημιουργούμε συλλογές που κάνουν δηλώσεις, που μπορούν να συνδυάζουν απροσδόκητα υλικά ή στυλ, ή να αμφισβητούν την παραδοσιακή αρμονία. Δεν απαιτούν την προσοχή, αλλά να προκαλούν το ενδιαφέρον. Θέλουμε ο κόσμος να σταματήσει, να αναρωτηθεί και να νιώσει ότι τον τραβάει κάτι που δεν περίμενε.

HANNELORE KROLL – NYMPHENBURG – HOTEL LOBBY | PHOTO CHRISTOPH PHILADELPHIA (COURTESY DOUBLE DECKER)

Δ.Μ.: Με ποιους τρόπους εμπλουτίζεται η εμπειρία ενός ανθρώπου όταν συνυπάρχει με την τέχνη μέσα σε έναν χώρο;
Η τέχνη προκαλεί συναισθηματική ανταπόκριση· μας συνδέει με το περιβάλλον, με τις αναμνήσεις μας, με τις προσωπικές μας πεποιθήσεις.

D.D.: Η τέχνη έχει τη δύναμη να προκαλεί συναισθήματα, και αυτό την καθιστά απαραίτητη. Όταν ζούμε με την τέχνη, δεν διακοσμεί απλώς έναν χώρο — γίνεται μέρος της καθημερινής μας συναισθηματικής και πνευματικής εμπειρίας. Μπορεί να μας σταθεροποιεί, να μας προκαλεί σκέψη, να μας συνδέει με τις αναμνήσεις μας ή απλώς να φέρνει ομορφιά στη ζωή μας.

THOMAS TRUM – 1972 MUNICH OLYMPICS REVISITED, GRAND PREMIER SUITE | PHOTO DAVIDE LOVATTI (COURTESY DOUBLE DECKER)

Δ.Μ.: Η αρχιτεκτονική προφανώς επικοινωνεί με την τέχνη. Ωστόσο, στην εποχή μας, η εικόνα είναι κυρίαρχη και βαθιά ισχυρή. Πώς αλληλεπιδρά το έργο σας με την αρχιτεκτονική, όντας διαφορετικό και πολυδιάστατο;

D.D.: Συνεργαζόμαστε στενά με αρχιτέκτονες και ανταποκρινόμαστε στο όραμά τους για τον χώρο. Δεν χρειάζεται κάθε τοίχος να έχει ένα έργο τέχνης, αλλά εκείνοι που το χρειάζονται πρέπει να δείχνουν ότι είναι μελετημένοι. Ο στόχος είναι πάντα η δημιουργία αρμονίας — ποτέ ανταγωνισμός με την αρχιτεκτονική, αλλά ενίσχυση και εμβάθυνση της συνολικής εμπειρίας. Σεβόμαστε τον χώρο και επιδιώκουμε να αναβαθμίσουμε το επίπεδο της κομψότητάς του.

Δ.Μ.: Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο ή προσεγγίζετε κάθε χώρο διαφορετικά, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του (εσωτερικά και εξωτερικά);

D.D.: Κάθε χώρος είναι μοναδικός, επομένως και η προσέγγισή μας είναι πάντα εξατομικευμένη. Ανταποκρινόμαστε στην ιδέα, την τοποθεσία, το φυσικό φως, τη θέα· κάθε στοιχείο επηρεάζει την επιμέλεια. Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι χώροι, και το ίδιο ισχύει για τη δική μας ανταπόκριση.

Δ.Μ.: Ποιο από τα έργα σας σάς κάνει να νιώθετε περισσότερη υπερηφάνεια ή πιστεύετε πως αντικατοπτρίζει καλύτερα τη δική σας καλλιτεχνική φιλοσοφία;

D.D.: Πάντα προσπαθούμε να διασφαλίζουμε πως κάθε έργο τέχνης που επιμελούμαστε είναι ξεχωριστό με τον δικό του τρόπο. Σε κάθε έργο υπάρχουν κομμάτια που αγαπάμε, και δεν θεωρούμε ποτέ μια συλλογή ολοκληρωμένη μέχρι να “κουμπώσει” τέλεια. Έχουμε επιμεληθεί από μουσειακές εκθέσεις μέχρι ναυτιλιακές συλλογές.

Ένα από τα έργα που ξεχωρίζουμε είναι το Seaborn Pursuit, ένα παγοθραυστικό που ταξιδεύει από τον Αμαζόνιο μέχρι τους πόλους· η συλλογή εν πλω είναι πραγματικά μοναδική.

SEABOURN PURSUIT | FROM DOUBLE DECKER OFFICIAL SITE

Το Rosewood στο Μόναχο είναι επίσης ένα ξεχωριστό έργο που στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο κρατικής τράπεζας. Έπειτα υπάρχει και το πολυαναμενόμενο Queen Anne, το ιστορικό υπερωκεάνιο. Ήταν έργο γεμάτο πάθος. Συνεργαστήκαμε με παγκοσμίου φήμης ιδρύματα όπως το Central Saint Martins, το Royal College of Art και το Parsons στη Νέα Υόρκη. Για τους νέους αποφοίτους, ήταν η πρώτη φορά που είχαν τη στήριξη να δημιουργήσουν έργα τέτοιας κλίμακας.

LAUREN KEELEY – CELEBRATION – DRESSING UP – JUNIOR BALLROOM | PHOTO_CHRISTOPH PHILADELPHIA (COURTESY DOUBLE DECKER)

Μας αρέσει επίσης το Four Seasons στη Μύκονο, το οποίο θα ολοκληρωθεί σύντομα. Όπως σημειώσαμε, κάθε έργο είναι μοναδικό. Συνεργαζόμαστε με διαφορετικούς καλλιτέχνες, αλλά θέλουμε να ανακαλύπτουμε και νέους.

FOUR SEASONS IN MYKONOS | FROM DOUBLE DECKER OFFICIAL SITE

Για παράδειγμα, στα δύο Four Seasons Hotels στο Μαρόκο (Μαρακές και Ραμπάτ), το 90% των καλλιτεχνών ήταν από την περιοχή — ήταν μια φανταστική εμπειρία. Και φυσικά αγαπάμε το St. Regis στο Mayfair του Λονδίνου. Είναι μόλις πέντε λεπτά από το στούντιό μας! 

FOUR SEASONS HOTEL IN RABAT | FROM DOUBLE DECKER OFFICIAL SITE

Δ.Μ.: Σε έναν κόσμο κατακλυσμένο από βία, τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στη ζωή των ανθρώπων; Θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε χωρίς αυτήν;

D.D.: Η τέχνη είναι μορφή έκφρασης – διαμορφώνει ποιοι είμαστε και μας επιτρέπει να στείλουμε μηνύματα στον κόσμο. Η ανθρωπότητα δεν επιβιώνει απλώς παράλληλα με την τέχνη — επιβιώνει μέσα από την τέχνη. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.


RELATED ARTICLES