Στα πλαίσια της Διπλωματικής τους εργασίας οι φοιτήτριες Τασίκα Αθανασία και Ψυχογυιού Μαρία οραματίζονται μια αρχιτεκτονική της συνύπαρξης μέσα από τον σχεδιασμό ενός πρότυπου κέντρου φροντίδας και διαγενεακής μάθησης στην Λάρισα. Με στόχο την σύνδεση και την αμοιβαία υποστήριξη παιδιών και ηλικιωμένων από των 65, ο σχεδιασμός προβλέπει κοινόχρηστους χώρους ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει οικολογικές στρατηγικές στην κατασκευή του κτιρίου.

Η διπλωματική μας εργασία ξεκίνησε με ένα απλό ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν οι γενιές δεν χωρίζονταν, αλλά καλούνταν να μεγαλώσουν μαζί;

Οραματίζεται ένα πρότυπο κέντρο φροντίδας και διαγενεακής μάθησης, όπου παιδιά ηλικίας 2 έως 6 ετών και ηλικιωμένοι άνω των 65 μοιράζονται την καθημερινή ζωή σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο τόσο για ανεξαρτησία όσο και για σύνδεση. 

Αντί να αναπαράγει τις καθιερωμένες τυπολογίες νηπιαγωγείων και γηροκομείων, η πρόταση δημιουργεί έναν υβριδικό χώρο που συνδυάζει φιλοξενία, εκπαίδευση και κοινότητα.

Οι ηλικιωμένοι κατοικούν σε μορφές συγκατοίκησης ή ανεξάρτητων μονάδων, ενώ τα παιδιά φοιτούν σε νηπιαγωγείο και παιδικό σταθμό στον ίδιο χώρο.

Ανάμεσά τους, κοινόχρηστοι χώροι — εργαστήρια, αίθουσες, κήποι και πολιτιστικές αίθουσες — μετατρέπονται σε σκηνικά δημιουργίας, παιχνιδιού και ανταλλαγής.

Εκεί, η αφήγηση ιστοριών, η καλλιέργεια και οι χειροτεχνίες μεταμορφώνονται σε πράξεις αμοιβαίας μάθησης και φροντίδας.

Η περιβαλλοντική διάσταση είναι εξίσου καθοριστική. Ο σχεδιασμός ενσωματώνει βιοκλιματικές στρατηγικές, ενεργειακά αποδοτικά συστήματα και καινοτόμα υλικά.

Ο μεταλλικός φέρων οργανισμός προσφέρει ευελιξία και δυνατότητα μεγάλων ανοιγμάτων για φυσικό φωτισμό, ενώ η χρήση του hempcrete — ενός βιολογικού υλικού με εξαιρετικές θερμομονωτικές και ακουστικές ιδιότητες — εξασφαλίζει φυσική μόνωση, διαπνοή και χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα.

Σπάνια χρησιμοποιημένο στην Ελλάδα, εδώ το hempcrete γίνεται ταυτόχρονα βιώσιμη επιλογή και αρχιτεκτονική δήλωση, δείχνοντας πώς η παραδοσιακή κατασκευή μπορεί να επανανοηματοδοτηθεί μέσα από την οικολογική καινοτομία.

Περισσότερο από ένα κτίριο, αυτό το πρότυπο κέντρο εισάγει ένα νέο μοντέλο συνύπαρξης — μια αρχιτεκτονική που συνδέει γενιές, μειώνει την απομόνωση και φαντάζεται ένα μέλλον όπου η ζωή είναι πλουσιότερη όταν μοιράζεται.

Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Πρότυπο Κέντρο Διαγενεακής Μάθησης και Συνδιαβίωσης
Τύπος έργου Διπλωματική Εργασία
Φοιτήτριες Τασίκα Αθανασία και Ψυχογυιού Μαρία
Επιβλέποντες καθηγητές Τσαγκρασούλης Αριστείδης και Φωκαΐδης Πέτρος
Ημερομηνία παρουσίασης Ιούλιος 2025
Πανεπιστημιακό ίδρυμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Κείμενο από τις δημιουργούς

As part of their diploma thesis, students Athanasia Tasika and Maria Psychogyiou envision an architecture of coexistence through the design of a model center for care and intergenerational learning in the city of Larisa. Aiming to foster connection and mutual support between children and older adults over the age of 65, the design includes shared communal spaces while also incorporating ecological strategies in the building’s construction.

What if care spaces could unite generations instead of keeping them apart? This question shaped the foundation of our diploma thesis: the design of an exemplary center for care, coexistence, and intergenerational learning in the city of Larissa.

The project brings together two age groups often treated as worlds apart: children aged 2 to 6, and elderly people over 65 who remain self-sufficient.

Traditionally, these groups are cared for in strictly separate environments — kindergartens for the young, nursing homes for the old. Both follow rigid typologies that can feel sterile, isolating, and detached from community life.

Our proposal challenges this separation by visualizing a hybrid care center that fosters dialogue, empathy, and shared growth, located in the city of Larissa.

At the heart of the design lies the principle of intergenerational learning — the exchange of knowledge, skills, and values across ages.

For children, this means learning through real-life experiences, stories, and traditions. For the elderly, it means opportunities to remain active, engaged, and socially included.

The environmental vision is equally important. Sustainability is embedded through bioclimatic design, energy-efficient systems, and innovative materials.

A metal structural skeleton ensures flexibility, adaptability and big openings, while the use of hempcrete — a bio-based material with excellent thermal and acoustic properties — provides natural insulation, breathability, and a very low carbon footprint, aligning the building with circular economy principles.

Rarely applied in Greece, hempcrete here becomes both a sustainable choice and an architectural statement, rethinking traditional construction through ecological innovation.

The project draws inspiration from initiatives such as “Larissa, the Learning City”, awarded by UNESCO, and the European research program BETA, which emphasize intergenerational exchange and digital literacy as vital tools for combating isolation after COVID-19.

Having the opportunity to talk with peopled who worked and organized these programs in Larissa and also discuss with teachers from kindergarten, helped us in our research and at the designing process of the architectural program.

The architectural program includes:

  • Accommodation for elderly people who seek companionship, independence within a community, or cooperative co-housing.
  • Kindergarten and daycare facilities with playful, flexible spaces that extend to the wider community.
  • A center for Intergenerational Learning, where workshops, creative activities, and cultural events bring together children, residents, and citizens of all ages.
  • Outdoor areas and cultivation gardens, designed for shared use and urban agriculture, creating a semi-autonomous community. These cultivated landscapes symbolize the act of nurturing across generations.

Indoor and outdoor environments are carefully designed to balance private and public areas, independence and interaction.

Ultimately, this thesis is not only about buildings but about designing relationships: between young and old, private and collective life, architecture and the city.

It proposes a new model of care — one that is social, inclusive, and experimental — and tells a story of coexistence, grounded in the belief that life is always richer when generations share it together.

Facts & Credits
Project title Exemplary Center for Intergenerational Learning and Co-housing
Type Diploma Thesis 
Students Tasika Athanasia and Psychogyiou Maria
Supervisors Tsagrasoulis Aristides and Fokaidis Petros
Presentation Date July 2025
University University of Thessaly, School of Architecture
Text by the authors


RELATED ARTICLES