Η πρότασή από τους Λάμπις Φάραντος και Κωνσταντίνο Βλαχάβα, με τίτλο “Where Light is Seen, and Nature is Felt” , απέσπασε το 1o Βραβείο Αειφορικού Σχεδιασμού στον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό “Hospice– Home for the Terminally Ill (Έκδοση #4)” που διοργανώθηκε από την Buildner Ο διαγωνισμός κάλεσε αρχιτέκτονες και φοιτητές να επαναπροσδιορίσουν τους χώρους φροντίδας για ασθενείς τελικού σταδίου, με έμφαση στην αξιοπρέπεια, την ειρήνη και τη βιωματική σχέση με τον χώρο και τη φύση.
Όπου το φως είναι ορατό και η φύση είναι αισθητή
Αυτό το κέντρο φροντίδας τελικού σταδίου δεν είναι ένα εντυπωσιακό κτίριο, αλλά ένας χώρος ηρεμίας, ένα κατώφλι μεταξύ ζωής και θανάτου, όπου αυτό που έχει σημασία δεν είναι η αρχιτεκτονική ως δήλωση, αλλά η αρχιτεκτονική ως εμπειρία. Σχεδιασμένο για όσους βρίσκονται σε τελικό στάδιο ασθένειας, αυτό το έργο επιδιώκει να προσφέρει αξιοπρέπεια, διαύγεια και γαλήνη μέσω του χώρου, του φωτός και της φύσης.
Ο σχεδιασμός είναι δομημένος γύρω από δύο διασταυρούμενους άξονες, έναν οριζόντιο και δημόσιο και έναν κάθετο και ιδιωτικό, δημιουργώντας ένα χωρικό σταυρό που οργανώνει την κυκλοφορία και το νόημα.
Κατά μήκος αυτών των αξόνων, κυβικοί όγκοι αναδύονται ως ξεχωριστές λειτουργικές μονάδες. Ο οριζόντιος άξονας φιλοξενεί τον χώρο υποδοχής, τον χώρο συγκέντρωσης, την κουζίνα, τη βιβλιοθήκη, ένα δωμάτιο για πνευματική περισυλλογή και έναν ιατρικό χώρο. Ο κάθετος άξονας φιλοξενεί το δωμάτιο του ψυχολόγου, τα δωμάτια του προσωπικού και έναν κοινόχρηστο χώρο για το προσωπικό. Αυτοί οι δύο άξονες δεν έχουν σχεδιαστεί ως κλειστοί διάδρομοι, αλλά ως ανοιχτοί διάδρομοι: ψηλοί, γραμμικοί χώροι χωρίς στέγες, που αποκαλύπτουν τον ουρανό από πάνω. Δεν είναι εσωτερικά μονοπάτια, αλλά εξωτερικές επεκτάσεις του τοπίου. Ευθυγραμμίζοντάς τα με την πορεία του ήλιου από ανατολή προς δύση, η αρχιτεκτονική μπαίνει σε έναν καθημερινό διάλογο με τον ίδιο τον χρόνο.
Ο επισκέπτης, κινούμενος μέσα από αυτούς τους άξονες, βιώνει την ανατολή και τη δύση του ήλιου, τις σκιές που ρίχνει, τις αλλαγές των εποχών, την ουσία της φύσης που περνά αργά και αληθινά.
Το έργο βρίσκεται στην καρδιά ενός μεσογειακού ελαιώνα, ενός τοπίου βαθιά ριζωμένου στην πολιτιστική μνήμη, την ηρεμία και τη φροντίδα.
Η ελιά, αιώνια, ανθεκτική και ταπεινή, δεν αποτελεί απλώς φόντο, αλλά συν-δημιουργός της εμπειρίας. Κάθε χώρος κατά μήκος των αξόνων είναι προσαρμοσμένος στη λειτουργία και τον συναισθηματικό του τόνο. Η κουζίνα είναι ανοιχτή προς το τοπίο, πλαισιώνοντας τόσο τη μαγειρική όσο και την παρουσία του φυσικού κόσμου. Η βιβλιοθήκη μεταβαίνει σταδιακά από κλειστή σε ανοιχτή, προσκαλώντας την ηρεμία και τον στοχασμό. Το παρεκκλήσι δεν προσφέρει πλευρική θέα, αλλά ανοίγει μόνο προς τον ουρανό, προσκαλώντας την κάθετη περισυλλογή και μια ήσυχη μεταφυσική συνάντηση. Ο χώρος συγκέντρωσης προσφέρει ευελιξία, επιτρέποντας στιγμές μοναξιάς ή κοινότητας, σε εσωτερικούς ή εξωτερικούς χώρους, με τη συντροφιά των δέντρων και του φωτός.
Η γλώσσα των υλικών αντανακλά ειλικρίνεια και συγκράτηση. Το εμφανές σκυρόδεμα, το ακατέργαστο ξύλο, ο χάλυβας και το διαφανές γυαλί δεν εκφράζουν πλούτο ή διακόσμηση, αλλά μονιμότητα, ειλικρίνεια και σύνδεση. Τα εμφανή υλικά γερνούν με αξιοπρέπεια, όπως και οι ζωές για τις οποίες το κτίριο χτίζεται.
Η γη τοποθετείται στις στέγες, όχι για να θάψει, αλλά για να θολώσει τα όρια μεταξύ δομής και τοπίου, κάνοντας το κτίριο να εξαφανίζεται στον ελαιώνα, καθιστώντας την παρουσία του αδιακρίτως από το έδαφος. Αυτό το έργο επαναπροσδιορίζει τον διάδρομο του νοσοκομείου και το κλινικό δωμάτιο. Αντικαθιστά τους τοίχους με δέντρα, τις οροφές με τον ουρανό και τα φώτα φθορισμού με το φως του ήλιου.
Προσφέρει στους τελικά άρρωστους επισκέπτες κάτι αναντικατάστατο: την παρουσία της φύσης, την κίνηση του αέρα, την αλήθεια του φωτός και έναν χώρο που δίνει ελπίδα, όχι φόβο, αλλά γαλήνη.
Στοιχεία έργου
Τίτλος πρότασης Όπου το φως είναι ορατό και η φύση είναι αισθητή
Τυπολογία Διεθνής Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός “Hospice– Home for the Terminally Ill (Έκδοση #4)”
Διοργανώτρια αρχή Buildner
Βραβεύσεις 1ο Βραβείο
Ομάδα μελέτης Λάμπις Φάραντος και Κωνσταντίνος Βλαχάβας, (Φοιτητές Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής)
The proposal by Lambis Farantos and Konstantinos Vlachavas, entitled “Where Light is Seen, and Nature is Felt,” won first prize for sustainable design in the international architectural competition “Hospice– Home for the Terminally Ill (Edition # 4)” organized by Buildner . The competition invited architects and students to redefine care spaces for terminally ill patients, with an emphasis on dignity, peace, and an experiential relationship with space and nature.
Where Light is Seen, and Nature is Felt
This hospice is not a building of spectacle, but a place of stillness a threshold between life and death, where what matters is not architecture as statement, but architecture as experience. Designed for those who are terminally ill, this project seeks to offer dignity, clarity, and peace through space, light, and nature.
The design is structured around two intersecting axes one horizontal and public, one vertical and private creating a spatial cross that organizes circulation and meaning.
Along these axes, cubic volumes emerge as distinct functional units. The horizontal axis hosts the welcoming space, the gathering area, the kitchen, the library, a room for spiritual reflection, and a medical space. The vertical axis accommodates the psychologist’s room, staff housing, and a staff common area. These two axes are conceived not as enclosed corridors, but as open-air passageways: tall, linear spaces without roofs, revealing the sky above. They are not interior paths, but outdoor extensions of the landscape. By aligning them with the sun’s path from east to west the architecture enters into a daily dialogue with time itself.
The visitor, moving through these axes, experiences the sun rising, setting, casting shadows, changing sea- sons the essence of nature passing slowly and truthfully. The project is situated in the heart of a Mediterranean olive grove, a landscape deeply rooted in cultural memory, slowness, and care.
The olive tree timeless, enduring, and humble becomes not a backdrop but a co-author of the experience. Each space along the axes is tailored to its function and emotional tone. The kitchen is open to the landscape, framing both the act of cooking and the presence of the natural world. The library gradually shifts from enclosed to open, inviting stillness and reflection.
The chapel denies lateral views and instead opens only to the sky, inviting vertical contemplation and a quiet metaphysical encounter. The gathering area offers flexibility allowing moments of solitude or community, indoors or outside, in the company of trees and light. The material language reflects honesty and restraint. Exposed concrete, untreated wood, steel and transparent glass speak not of wealth or decoration, but of permanence, sincerity, and connection. The exposed materials age with dignity like the lives this place is built for.
Earth is placed on the roofs, not to bury, but to blur the boundary between structure and landscape making the building disappear into the olive grove, making presence indistinguishable from terrain. This project re imagines the hospital corridor and the clinical room. It replaces walls with trees, ceilings with sky, and fluorescent lights with sunlight.
It offers terminally ill visitors something irreplaceable: the presence of nature, the movement of air, the truth of light, and a space to give hope, not fear, but peace.
Facts & Credits
Project title Where Light is Seen, and Nature is Felt
Typology Ιnternational architectural competition “Hospice– Home for the Terminally Ill (Edition # 4)
Organisation Buildner
Awards 1st Prize
Design Team Lambis Farantos and Konstantinos Vlachavas (Interior Architecture Students, University of West Attica)
Text provided by the architects
READ ALSO: Lovers in the Tower & Silo | 2 συμμετοχές των object-e σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς