Ασυνέχεια ως Χρονικό #0: prologue | 'Eκθεση των Μαρία Λάλου & Skafte Aymo Boot στο Circuits and Currents | Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025

Η έκθεση (διάλεξη/παράσταση και προβολή + βίντεο-εγκατάσταση) «Ασυνέχεια ως Χρονικό #0: Prologue» ξεκινά την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025 (20:00–21:30) στον χώρο του Circuits and Currents, με κεντρικό στοιχείο τους τσιμεντένιους σκελετούς της Αθηναϊκής Μητρόπολης και το εικαστικό/ερευνητικό έργο των Μαρία Λάλου και Skafte Aymo-Boot, [UN]FINISHED. Το θέμα της έκθεσης νοηματοδοτεί την παύση ως ένα έγκυρο στοιχείο, ως απόκλιση από τον παραγωγικό τομέα και, ταυτόχρονα, ως φορέα μνήμης και ιστορίας.

Η έννοια της ασυνέχειας, εξ’ορισµού δέχεται την στιγµή της παύσης ως µέρος του όλου.

Έχοντας το χαρακτήρα ενός ερειπίου για κάποιο ξεχασµένο σκοπό, το ανολοκλήρωτο κτήριο παραπέµπει ταυτόχρονα στο παρελθόν και στο µέλλον λες και, παγωµένο στον χρόνο, διατήρησε έκτοτε τον όγκο που απέκτησε στο στάδιο του σκυροδέµατος.

Το αρχιτεκτονικό αρχέτυπο του ανολοκλήρωτου τσιµεντένιου κτηρίου απαντάται συνεχώς στο αθηναϊκό τοπίο…και µιλώντας για χρονικό στην περιοχή της Αθήνας, είναι αδύνατο να µην τα δεις.

Τα ανολοκλήρωτα κτήρια αποτελούν δυναµικό φαινόµενο. Αυτές οι κατασκευές, εγκαταλελειµµένες σε µια φαινοµενικά αέναη παύση εν µέσω µιας κτηριακής διαδικασίας που έχει διακοπεί, συνδέονται στενά µε την ιστορία της ανοικοδόµησης της σύγχρονης Αθήνας.

Το θέµα της έκθεσης “Ασυνέχεια ως Χρονικό” υπογραµµίζει την παύση ως ένα έγκυρο στοιχείο σε αυτό που αλλιώς φαίνεται ως σταθερό. Ως µια λοξή στον παραγωγικό τοµέα, και ταυτόχρονα ως φορέας µνήµης και ιστορίας.

Το έργο αυτό ξεκίνησε ως µια απλή καταγραφή των ηµιτελών κτηρίων στο αστικό τοπίο. Ωστόσο, γρήγορα εξελίχθηκε σε διεξοδική αποκάλυψη του φαινοµένου, σε µια προσπάθεια τόσο να κατανοήσουµε, όσο και να µην υπονοµεύσουµε, τα συγκαλυµµένα προφίλ τους, επιτρέποντας την ανάδειξη στρατηγικών, συστηµάτων και κοινωνικών συµβάσεων όπως εφαρµόστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της νεωτερικότητας στην πόλη της Αθήνας και τους κατοίκους της.

Η µεθοδολογία µας µπορεί να θεωρηθεί ένα είδος σύγχρονης αρχαιολογίας.

Η συλλογή, η καταγραφή και η ανάλυση ιστορικών στοιχείων ενείχε αναρίθµητες µέρες έρευνας στα αρχεία της Πολεοδοµίας, ατελείωτα χιλιόµετρα περπάτηµα στους δρόµους και αµέτρητες ώρες συνεντεύξεων µε τα εµπλεκόµενα µέρη· η σύνθεση των επιµέρους συνιστά ένα χρονικό των σιωπηλών, µα και σηµαντικών στιγµών µιας νεωτερικότητας σε παύση.

Η έκθεση “Ασυνέχεια ως Χρονικό” έχει ως κεντρικό πρωταγωνιστή τους τσιµεντένιους σκελετούς της Αθηναικής Μητροπολης, ή αλλιως το εικαστικό /ερευνητικό έργο [UN]FINISHED των Λάλου & AymoBoot. Το συνολικο έργο αποτελεί µια εκτενή καταγραφή µεταξύ γραφειοκρατείας, αρχών, θεωριών, ανάπτυξης ερευνητικών µεθόδων, συστηµατων καταγραφής, κοινωνικών προτύπων και συντριπτικών διαλόγων, µε τελευταίο έργο το βιβλιο [UN]FINISHED – Άτλας των Ηµιτελών Κτηρίων της Αθήνας – Μία Ιστορία Κρυµµένων Αντιµνηµείων (2023, Jap Sam Books).

Η έκθεση προτείνει µια αναστοχαστική ανάγνωση της παύσης, που εξάγεται από τις πραγµατικότητες της καθηµερινής ζωής στην Αθήνα, µε µοναδικό υλικό το αρχείο της δεκαετούς έρευνας για τους ηµιτελείς σκελετούς στις επτά περιοχές της Αθήνας, και µε το βιβλίο ως καθοδηγητική δοµή.

Η “Ασυνέχεια ως Χρονικό” προσεγγίζει την κατάσταση του ηµιτελούς από µια πληθώρα προοπτικών, επεξεργασµένη µέσα από τρία κεφάλαια και έναν πρόλογο σε τρεις τοποθεσίες στο κέντρο της Αθήνας από τον Δεκέµβριο του 2025 έως τον Μάρτιο του 2026:

– Σύγχρονη Αρχαιολογία, Δεκ. – Ιαν., Circuits and Currents
– Κρυφές Ιστορίες, Ιαν.- Φεβ., σε επιλεγµένο κτήριο του [UN]FINISHED
– Άλφα-Δέλτα: Undisclosed Case Study, Φεβ. – Μάρτιος, cross section archive

Σας περιµένουµε στην Prologue της “Ασυνέχειας ως Χρονικό”, ξεκινώντας µε µια παραστατική διάλεξη από την Λαλού και τον Aymo-Boot, µε την προβολή του βίντεο “Κληροδότηµα Μπαρµπαρέσου ή Το Καταραµένο”, και την βίντεο-εγκατάσταση “Κλείνοντας το Αρχείο”, εισαγωγη και συζήτηση µε την Θάλεια Ραυτοπούλου.

Βιογραφίες:

Η Μαρία Λάλου είναι Ελληνίδα εννοιολογική εικαστικός-γλύπτρια και πειραµατική σκηνοθέτιδα. Τα έργα της βασίζονται στη διαρκώς εξελισσόµενη έρευνα στο ρόλο των θεσµών και των εργαλείων τους, αντιστοίχως και στον θεσµό της Τέχνης σε διάλογο µε τον ρόλο της εικαστικού και τον “πολιτικό ρόλο” του θεατή. Από τη µικρή κλίµακα του αντικειµέµπου-χώρου, µεταβαίνει στην κλίµακα των γλυπτικών εγκαταστάσεων, των πολλαπλών χώρων και των επεµβάσεων στον αστικό χώρο, µέσω της παραγωγής φιλµ, performance, σκηνοθετηµένων αλγορίθµων, διαγραµµατικών σχεδίων και κειµένων. Η Λάλου κατέχει µια σειρά απο επιχορηγήσεις και βραβεία, συµπεριλαµβανοµένης µιας επιχορήγησης Fulbright. Τα έργα τέχνης της βρίσκονται στα όρια των κοινωνικών πειραµάτων και της εξάσκησης της ρητορικής. Η έρευνά της επικεντρώνεται στο ρόλο της κάµερας: τη σηµασία της στα κοινά, την προσωποποίησή της στο ιδιωτικό, την οικειοποίησή της στην επιτήρηση της καθηµερινής δικτυωµένης πραγµατικότητας και τη δυνατότητά της ως όπλο αλήθειας στην καταγραφή της ιστορίας. Παρουσιάζει το έργο της διεθνώς µέσω εκθέσεων, προβολών, εκδόσεων και διαλέξεων και έχει εκδώσει δύο µονογραφίες: the camera (2019, Dolce Publications, Athens) και [θέατρο] (2015 Onomatopee, Eindhoven). Είναι µέλος του ερευνητικού κέντρου CREAM και υποψήφια Διδακτορικού Τίτλου Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήµιο του Westminster στο Λονδίνο.

Ο Skafte Aymo-Boot είναι Δανός αρχιτέκτονας. Το 2009 ίδρυσε το NEZU AYMO architects, και από το 2019 είναι συνέταιρος στην OP – Open Platform. Μέσω της έρευνας και της αντισυµβατικής σκέψης, αναπτύσσει νέες ιδέες µε τη µορφή κτηρίων, αστικών σχεδίων, εσωτερικών χώρων και χωρικών εννοιών. Η πρακτική διαδικασία της φόρµας και της αρχιτεκτονικής υλοποίησης και η παραγωγή εννοιολογικής έρευνας έχουν το ίδιο βάρος στην πρακτική του. Έχει πραγµατοποιήσει αρχιτεκτονικά έργα ποικίλου εύρους εφαρµογών στην Ολλανδία, τη Δανία και την Ελλάδα και το έργο του έχει κερδίσει πολλά πρώτα βραβεία και χορηγίες. Η έρευνά του έχει ως κεντρικό άξονα τη δηµιουργία µεθόδων και εργαλείων προς την ανάγνωση της πόλης και των χωρικών της συνθηκών, δηµιουργώντας νέες κατανοήσεις για τους χώρους που µας περιβάλλουν. Σηµαντικό µέρος της πρακτικής του είναι η συνεργασία µε καλλιτέχνες που ασχολούνται µε την αλληλεπίδραση µεταξύ αρχιτεκτονικής και εικαστικής τέχνης, µε πλήθος µόνιµων έργων και προσωρινών εγκαταστάσεων στην Ευρώπη και την Ασία. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε διαλέξεις, µεταξύ άλλων, στη Βασιλική Ακαδηµία της Κοπεγχάγης, στο Εθνικό Πανεπιστήµιο της Μποκοτά, στο TU του Ντελφτ και στη Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής του Ρότερνταµ.

Από το 2012, οι Λάλου και Aymo-Boot συνεργάζονται στο έργο [UN]FINISHED, µια συνεχής αρχειακή έρευνα για τα ηµιτελή τσιµεντένια κτίρια της Αθήνας. Το UN]FINISHED παρουσιάστηκε, µεταξύ άλλων, στο ΕΚΑ-Τallin(EE), στο ArtHub-Copenhagen (DK). στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (GR), στο Het Nieuwe Instituut-Rotterdam(NL), στο ETH Zürich (CH), στο Università IUAV di Venezia (IT), στο The Symptom Project, Amfissa (GR), στο Green Park Athens (GR) και στο UNIDEE / Fondazione Pistoletto (IT). Το 2020 ίδρυσαν ‘cross section archive‘ στην Αθήνα, ένα χώρο σύµπραξης Τέχνης και Αρχιτεκτονικής, τον οποίο συνδιευθύνουν και συνεπιµελούνται µε ετήσιες ερευνητικές θεµατικές, εκθέσεις και την έκδοση Document.

Η Θάλεια Ραυτοπούλου είναι καλλιτέχνης και ερευνήτρια που δραστηριοποιείται στις διατοµές της σύγχρονης τέχνης και των ηχητικών σπουδών. Ως εκπαιδευτικός, διδάσκει από το 2024 το µάθηµα «Τέχνη, Πόλη και Ήχος» στο Τµήµα Εικαστικών Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Διερευνά στο χώρο µεταξύ τέχνης, επιτέλεσης και καθηµερινής ζωής και επικεντρώνεται στην εστιασµένη ακρόαση ως αντιληπτική διεργασία και καλλιτεχνική πρακτική. Τα έργα της αναπτύσσονται µέσω µικρών χειρονοµιών, σχεδίων, βίντεο, εγκαταστάσεων και πρακτικών ακρόασης, ενώ ερευνά τις έννοιες της φωνής, της προφορικότητας, της υλικότητας, του ήχου, της δόνησης, των µεταβατικών διαδικασιών- του γίγνεσθαι. Το έργο της απασχολούν θέµατα δηµόσιου χώρου, οικίας- οικιακούοικειότητας, ακουστικής οικολογίας και οικολογίας του φόβου, ενώ αµφισβητεί κριτικά την επιστηµολογική ακαµψία και τον ικανοτισµό. Η διδακτορική της διατριβή στο Τµήµα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανώτατης ΑΣΚΤ µε τίτλο «Ήχος και Ακρόαση ως Καλλιτεχνική Πρακτική στην Αθηναϊκή Πολυκατοικία» ολοκληρώθηκε το 2021, ενώ το 2010 αποφοίτησε από το µεταπτυχιακό πρόγραµµα «Τέχνη στο Δηµόσιο Χώρο και Νέες Καλλιτεχνικές Στρατηγικές» του Bauhaus-Universität Weimar στη Γερµανία (ΙΚΥ), και το 2006 από τον Τµήµα Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ.

Στοιχεία εκδήλωσης
Τίτλος Ασυνέχεια ως Χρονικό #0: prologue
Τυπολογία Έκθεση (Διάλεξη/Παράσταση και Προβολή + Βίντεο-Εγκατάσταση)
Δημιουργοί Μαρία Λάλου & Skafte Aymo-Boot
Τοποθεσία Circuits and Currents, Οδός Νοταρά 13 & Τοσίτσα
Εγκαίνια Παρασκευή 12 Δεκεµβρίου 2025 (20:00 -21:30)
Διάλεξη/παράσταση και προβολή Παρασκευή 12 Δεκεµβρίου 20:00 -21:30.
Βίντεο-εγκατάσταση Παρασκευή 12 Δεκεµβρίου 21:30 -22:30 & Σάββατο 13 Δεκεµβρίου 15 -22

Με την υποστήριξη του Ιδρύµατος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου

The exhibition (lecture/performance and screening + video installation) “Discontinuity as Chronicle #0: Prologue” opens on Friday, December 12, 2025 (20:00–21:30) at Circuits and Currents, focusing on the concrete skeletons of the Athenian Metropolis and the artistic/research project [UN]FINISHED by Maria Lalous and Skafte Aymo-Boot. The exhibition frames pause as a valid condition—both a deviation from the productive sector and, at the same time, a carrier of memory and history.

The notion of discontinuity, by definition, accepts the moment of pause as part of the whole.

With its character of a ruin of a forgotten purpose the unfinished building is at the same time pointing to the past and to the future, as a frozen moment of time preserved ever since its volume reached that concrete state.

The architectural archetype of the unfinished concrete building can be encountered everywhere in the cityscape of Athens …and speaking of Athenian chronicles, it is impossible not to see them.

Unfinished buildings are a dynamic phenomenon. Those structures, left in the middle of a discontinued building process in a seemingly never-ending pause, are closely linked to the history of the construction of modern Athens.

The theme of the exhibition Discontinuity as Chronicle is underlining the pause as a valid element in what otherwise appears as constant evolution. As a lacuna in production, and at the same time as a bearer of memory and history.

The project initially started as a simple registration of the unfinished structures in the cityscape. However, it quickly evolved into an extensive investigation of the phenomenon in an attempt to both understand and not undermine the concealed profiles of the buildings, allowing the uncovering of strategies, systems and social conventions applied through modernity to the city of Athens and its inhabitants.

Our methodology can be considered as a type of contemporary archaeology.

Collecting, recording and analysing bits of historical data has involved countless days of research in the poleodomia archives, endless kilometres of walked streets, and hours of interviews with involved parties; when assembled, these pieces form a chronicle of the silenced yet significant paused moments of modernity.

Discontinuity as Chronicle has as its central protagonist the concrete skeletons of the Athenian Metropolis, illuminated through the visual/research work [UN]FINISHED by Maria Lalou & Skafte Aymo-Boot. The project is an extensive investigation of the phenomenon involving bureaucracy, authorities at different levels, knowledge extraction, research methods, recording systems, social models and poignant dialogues, culminating in the publication of the book [UN]FINISHED – Atlas of the Unfinished Buildings of Athens – A Story of Hidden Antimonuments (2023, Jap Sam Books).

The exhibition proposes a reflective reading of the pause, extracted from the realities of Athenian everyday lives, with as overall material the archive of the ten-year research on the unfinished skeletons in the seven districts of Athens, and with the book as a guiding structure.

‘Discontinuity as Chronicle’ approaches the condition of the unfinished from a multitude of perspectives, unfolding in three chapters and a prologue at three locations in central Athens from December 2025 till March 2026:

1. Contemporary Archaeology, Dec. – Jan., Circuits and Currents
2. Hidden Stories, Jan.- Feb., a selected [UN]FINISHED building
3. Alpha-Delta: Undisclosed Case Study, Feb. – Mar., cross section archive

Join us for the Prologue of Discontinuity as Chronicle, starting the exhibition period with a lecture performance by Lalou & Aymo-Boot, the screening of the video The Barbaresou Legacy, Or The Cursed One, and the video installation Closing the Archive, with an introduction of the event and an aftertalk with Thalia Raftopoulou together with Lalou & Aymo-Boot.

Bios:

Maria Lalou is a Greek conceptual sculptor and experimental filmmaker. Her works are based on accumulative research on the role of institutions and their tools, respectively the institution of Art itself in dialogue with the artist role, and as the third element, the ‘political role’ of the viewer. From the small scale of the object-space, she moves to large scale sculptural installations, multiple spaces and interventions in the public space, with the means of film production, performances, directed algorithms, diagrammatic drawings and texts. Lalou holds a number of grants and awards including a Fulbright grant. Her artworks are situated on the edge of social experiments and practised rhetorics. Her research is focused on the role of the camera apparatus: its significance in the commons, its personification in the private, its appropriation in the surveillance of everyday networked reality and its potentiality as a weapon of truth in recording history. She is presenting her work internationally in exhibitions, screenings, publications and lectures and she has published two monographs: [theatro] (2015 Onomatopee, Eindhoven) and the camera (2019 Dolce Publications, Athens). Maria Lalou is a member of CREAM and a candidate for Doctorate of Philosophy at University of Westminister in London.

Skafte Aymo-Boot is a Danish architect. In 2009, he co-founded NEZU AYMO architects in Amsterdam, and since 2019 he is a partner in OP – Open Platform in Copenhagen. Through research and unconventional thinking, he formulates new ideas in the form of buildings, urban plans, interiors and spatial concepts. The practical process of giving form to and materialising architecture and the production of thought-based research have equal weight in his practice. He has realised a wide variety of architectural projects, in the Netherlands, Denmark and Greece, and his work has won several first prizes and awards. His research focuses on developing methods and tools for reading the city and its spatial circumstances, creating new understandings of our physical surroundings. A significant part of his practice includes collaborations with artists working in the overlap between architecture and visual art, which has resulted in a number of permanent and temporary works in Europe and Asia. He has presented his work in lectures at, among others, the Royal Academy of Art, Copenhagen, Universidad National, Bogotá, TU Delft and the International Architecture Biennale Rotterdam.

Since 2012, Lalou and Aymo-Boot work together on the [UN]FINISHED project, a continuous research on the unfinished concrete buildings of Athens. Their joint monograph ‘[UN]FINISHED, Atlas of Athens’ Incomplete Buildings – A Story of Hidden Antimonuments’, was published in autumn 2023 by Jap Sam Books, Prinsenbeek (NL). [UN]FINISHED has been presented in different forms at, among others, ΕΚΑ-Τallin(EE), Art Hub Copenhagen (DK), Athens-Epidavros Festival (GR), AA Bookshop, London (UK), Nieuwe Instituut, Rotterdam (NL), Princeton University (US), ETH Zürich (CH), IUAV Venezia (IT), The Symptom Project, Amfissa (GR), Green Park Athens (GR) and UNIDEE/Fondazione Pistoletto, Biella (IT). In 2020, they founded ‘cross section archive’ in Athens, a space for art & architecture, exploring urban phenomena that occur in the intersection of those disciplines and how historical facts, political structures and everyday circumstances have been interfering with, forming, and directing them. They curate an annual thematic program of research and exhibitions, inviting artists, architects and thinkers to collectively investigate and expand the theme at stake, and publish the zine ‘Document’.

Thalia Raftopoulou is an artist and researcher working at the intersections of contemporary art and sound studies. As an educator, she has conducted the course Art, City, Sound in the Department of Fine Arts at the Athens School of Fine Arts, Greece. Her creative projects explore the relationship between art and the everyday, focusing on attentive listening as perceptive root and artistic practice. Working across drawing, video, installations, and listening practices, she investigates processes of becoming, transitionality, orality, matter, vibration, and voice. Her work addresses issues of public space, domesticity, “home,” acoustic ecology, and the ecology of fear, while critically challenging epistemological rigidity and ableism. She holds a Ph.D. from ASFA, Department of Theory and Art History, entitled “Sound and Listening as Artistic Practice in the Athenian Apartment Building”, an MFA in Public Art and New Artistic Strategies from Bauhaus-University Weimar, Germany, and a Fine Arts degree from ASFA, Greece.

Facts & Credits
Title Discontinuity as Chronicle | #0: prologue
Typology Exhibition (Lecture Performance and Screening + Video installation)
Authors Maria Lalou & Skafte Aymo-Boot
Location Circuits and Currents (13, Notara & Tositsa Str.) 
Opening Friday 12th December 2025
Lecture performance and screening Friday 12th December 20:00 -21:30
Video installation Friday 12th December 21:30 -22:30 & Saturday 13th December 15 -22

With the support of The J.F. Costopoulos Foundation