Η ιδιαίτερη επιμονή του πελάτη σχετικά με την ηλικία και τον διαχωρισμό των προϊόντων, έφερε στην επιφάνεια και δικές μου “εμμονές” που αναφέρονται στην νεότητα και την ωριμότητα, όπως ο πίνακας του Picasso “Ακροβάτης και νεαρή ισορροπίστρια” (Acrobat on a ball,1905). Η ωριμότητα και η νεότητα. Το στιβαρό και το ανάλαφρο.
 
Η αρχιτεκτονική αυτή πρόταση, θα μπορούσε ακόμα και να χαρακτηριστεί ως μια απλή μεταφορά, ένα πείραμα πλασίματος χώρου, με αρχή την συνύπαρξη το στιβαρού και το μετέωρου.
 
Με αυτή την σκέψη, τα νεανικά είδη τοποθετούνται σε ελεύθερες επιφάνειες, που μοιάζουν να ισορροπούν στον αέρα, ενώ τα είδη που απευθύνονται στις ωριμότερες ηλικίες βρίσκονται σε προθήκες πάνω από έναν συμπαγή όγκο, στον οποίο αποθηκεύονται επιπλέον είδη οράσεως.
 
Ο διαχωρισμός μεταξύ οπτικών οράσεως και ηλίου γίνεται μέσω της υλικότητας των προθηκών: τα οπτικά οράσεως βρίσκονται σε προθήκες απο μαύρη λαμαρίνα, ενώ τα ηλίου τοποθετούνται σε επιφάνειες απο κοντραπλακέ θαλάσσης.
Ένα ακόμα ζήτημα που προκύπτει σε μια τέτοια χειρονομία είναι η ισορροπία στα δύο δίπολα (νεότητα-ωριμότητα) – (σίδερο, ξύλο), όπως ακριβώς και στην σύνθεση του Picasso. Γιαυτό και τα δύο αυτά συστήματα δεν είναι αποκομμένα το ένα από το άλλο, (σε αντίθεση ίσως με την μικρή ισορροπίστρια που μοιάζει να μην την απασχολεί οτιδήποτε άλλο) αλλά αλληλοκαλύπτονται και προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν δυναμικό διάλογο μέσα στον χώρο.
 
Η σιδερένια επιφάνεια εκτείνεται μέχρι το πατάρι, στο οποίο φιλοξενείται ο  χώρος φακών επαφής και ο χώρος οπτομετρίας.

Λειτουργικές ενότητες
 
Η προσπάθεια αρμονικής σύνθεσης των επιμέρους εννοιών και στοιχείων, όπως νεότητα-ωριμότητα, μέταλλο-ξύλο και οπτικά οράσεως- ηλίου υιοθετήθηκε και στον τρόπο οργάνωσης των επιμέρους λειτουργικών ενοτήτων, όπως το ταμείο, οι πάγκοι, οι άμεσοι αποθηκευτικοί χώροι  (συρτάρια – ντουλάπια) και οι προθήκες προβολής.
 
Για τον λόγο αυτό, οι ενότητες αυτές δεν εκφράζονται ως ξεχωριστά στοιχεία, αλλά ως τμήματα ενός ευρύτερου συνόλου από συνεχόμενες και αλληλοκαλυπτόμενες επιφάνειες. Οι επιφάνειες αυτές αποκτούν διαφορετικές διαστάσεις και θέση στον χώρο, έτσι ώστε να γίνουν προθήκες, τραπέζια και πάγκοι εργασίας, η ακόμα και δάπεδο,  μέσα από μία ενιαία φόρμα.
 
Αυτή η “οργανική” συνέχεια γίνεται αντιληπτή όχι μόνο με την όραση, αλλά και με το ίδιο το σώμα, είτε με την κίνηση , μια και ωθούν / κατευθύνουν τον επισκέπτη μέσα στον χώρο, είτε με την αφή και το ίδιο τους το βάρος , αφού γίνονται τραπέζια και πάγκοι πάνω στα οποία, ακόμα και ασυνείδητα, θα ακουμπήσει κανείς.

Κατασκευαστική διαδικασία
 
Για την κατασκευαστική επίλυση των σύνθετων επιφανειών ακολουθήθηκε το μοντέλο “σκελετός/επιδερμίδα”, με φέροντα στοιχεία (σκελετός) από σιδερένιες στράτζες διατομής 2Χ4εκ που σχεδιάστηκαν ψηφιακά και κόπηκαν κατά παραγγελία (εν μέρη με λέιζερ) και επενδύθηκαν με φύλλα απο κοντραπλακέ θαλάσσης πάχους 2εκ που κόπηκαν επίσης κατά παραγγελία (επιδερμίδα).
Η πολυεπίπεδη “τοπογραφία” των πλευρικών ξύλινων επιφανειών σχεδιάστηκε έτσι ώστε να μπορεί να χωριστεί σε επιμέρους τρίγωνα ή τετράπλευρα τα οποία αριθμήθηκαν και κόπηκαν κατά παραγγελία απο ξεχωριστά φύλλα κοντραπλακέ διαστάσεων 2.50Χ1.20μ.
 
Πέρα απο τα αναπτύγματα των επιμέρους επιφανειών, σχεδιάστηκε και χαράχθηκαν επι τόπου, τα “τοπογραφικά” χαρακτηριστικά του κάθε σημείου που ορίζει τις επιφάνειες. Ο σκελετός στερεώθηκε στους πλευρικούς τοίχους με σιδερένιες φλάτζες.
 
Χρόνος μελέτης: Απρίλιος – Μάιος 2011
Χρόνος αποπεράτωσης: Ιούνιος 2011
Αρχιτεκτονική μελέτη και κατασκευή: Σίμος Βαμβακίδης, αρχιτέκτονας εμπ
 
 
ΕΝ
 
It is a ground floor store with a narrow, three meter façade on the street. There is also a basement and a mezzanine. The client asked for a clear separation between sunglasses and vision glasses, as well as between glasses for young and more mature ages. The insistence of the client on these matters, between ages and product, brought to surface “obsessions” of my own on this matter, like the “Acrobat on a ball” painting (Picasso,1905) which is a metaphor of youth and maturity, of the light weight and the concrete.
Seen in that light, this architectural gesture could be characterized as a simple metaphor, an experiment of space that is founded on the coexistence between these two elements: the soaring and the grounded.

Having that in mind, the youth products are placed on free standing surfaces that seem to hover above ground, whereas the products for more mature clients are sitting over a solid rectangular volume. This volume also stands as a storage space for all kinds of products.
The separation between vision and sun glasses in achieved through the materiality of the display surfaces: the vision glasses are placed in surfaces of black iron and the sunglasses are nested on surfaces of plywood.

Another issue that usually rises in such gestures is the equilibrium between the two poles:(youth-maturity) and (iron – wood), like the synthesis of Picasso. The two poles are clearly discernible but not entrenched in different corners; they create a dynamic dialogue among them within space, covering, folding and running parallel to each other. The iron surface extends all the way to the mezzanine, where the contact lenses are nested.

The effort to create a harmonic synthesis of different elements, (youth-maturity and wood-iron), was also adopted in the organization of the programmatic areas, like the cashier, the storage, the display benches, tables and surfaces.

In that aspect, these areas are not expressed as different elements, but as parts of a wider whole of continuous and cross-meeting surfaces. These surfaces evolve to different positions and dimensions in space, from floors to walls. This way they become the cashier, the storage, the display benches, tables and surfaces, or even the floor, through a unified form.
This “organic” continuity can be experienced not only visually, but also with our own body and touch while these forms, guide and funnel the visitor within the space. People will eventually lean against the cashier bench, over the display table and step on the iron floor.
 
Fabrication process
 
The process was based on cladding strategies used on larger scale projects with non orthogonal geometries, like the Walt Disney concert Hall in Los Angeles. The complex topography of the side wall forms was analyzed to smaller triangular or trapezoid surfaces. The forms are separated into two basic elements: structure and “skin”. The structure was laser cut iron members that were welded and mounted on the side walls, forming a “skeleton” that would carry the “skin”; the plywood surfaces. All surfaces are mapped out, numbered and cut “sur mesure” from 2.50X1.20m plywood sheets
 
 
Archisearch - fabrication + assemblyFABRICATION + ASSEMBLY
Archisearch - fabrication diagramsFABRICATION DIAGRAMS
Archisearch - elevationELEVATION
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - (c) Ioanna Roufopoulou(C) IOANNA ROUFOPOULOU
Archisearch - κάτοψηΚΑΤΟΨΗ
Archisearch - φωτορεαλιστική απεικόνισηΦΩΤΟΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
Archisearch - μακέτες εργασίαςΜΑΚΕΤΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Archisearch - σκίτσοΣΚΙΤΣΟ

RELATED ARTICLES